Documentatie

Vandaag alweer de laatste dag van ons bezoek aan Washington. Gelukkig vertrekt het vliegtuig pas om 20:30 dus we hebben nog een hele dag de tijd om nog meer interessants te zien. We beginnen de dag met een ontbijtje en vervolgens lopen we door naar de National Archives. Een mooi gebouw, waarin de drie documenten liggen tentoongesteld die de basis voor het hedendaagse Amerika hebben gelegd: the Declaration of Independence, the Constitution en the Bill of Rights (met onder andere the right to bear arms).

Wanneer we bij de National Archives aankomen staat er al een redelijke rij. Twintig minuten later staan we bij de security en laten we onze tas controleren. We lopen door naar boven en tot onze verrassing staat daar weer een rij. Weer twintig minuten later staan we in de laatste rij. In deze laatste rij wordt ons (en de 50 anderen) uitgelegd dat het niet de bedoeling is om een rij voor de documenten te vormen. Hebben we net drie keer in de rij gestaan, is het bij de documenten de bedoeling om voor te dringen. Het moet ook niet gekker worden. Helaas wordt ons ook verteld dat het niet is toegestaan om foto's van de documenten te maken. Wel interessant om de documenten te zien die het Amerika van vandaag hebben gevormd en die ook model hebben gestaan voor de grondwet van vele andere landen.

Na dit stukje geschiedenis, nog meer geschiedenis in de vorm van een bezoek aan the National Museum of American History. Hier liggen onder andere de originele star spangled banner (ofwel: de amerikaanse vlag en de inspiratie voor het volkslied van de VS), de jurken die door de first ladies zijn gedragen tijdens de inauguratie van de president en ook Kermit de kikker. Verder uiteraard een tentoonstelling over de bijdrage van de VS aan de vele oorlogen die in de loop der eeuwen zijn uitgevochten.

 

Naast al het bovenstaande ook uitleg over het onstaan van de gloeilamp. We hadden weer veel kunnen leren. Daarnaast staat dit Smithsonian bij ons ook bekend als het museum met de meest waardeloze klantenservice. Bij het naar de WC gaan, stootte Sandra haar voet met als gevolg een bloedende dikke teen (die langzaam dikker en blauwer werd). Bij het vragen om een pleister was er nergens een pleister te vinden. Uiteindelijk hebben we er zelf een moeten kopen (voor de belachelijke prijs van 1$).

Omdat we de musea in vliegensvlug tempo bezoeken is er zelfs nog tijd voor een bezoek aan het museum ter nagedachtenis aan de holocaust. Bij aankomst bij het museum blijkt dat de kaartjes voor de vaste expositie al zijn vergeven. Dat betekent dat we het met de tijdelijke exposities moeten doen. De expositie over de keuzes die mensen maakten tijdens het Nazi-bewind (geef je je Joodse vriend nu wel aan of niet?) is indrukwekkend.

Na dit museum lopen we nog snel even bij the Bureau of Engraving and Printing naar binnen. Ook hier zijn de kaartjes voor de rondleiding al weer allemaal vergeven, maar in de ruimtes die we wel mogen bezoeken zien we in ieder geval hoeveel biljetten van 10 dollar er in een miljoen dollar passen (best veel) en hoeveel wij waard zijn uitgedrukt in biljetten van 100 dollar (altijd handig om te weten).

Daarna begint de dag tot een eind te komen. We lopen nog via het Washington Monument naar het World War II Memorial (hebben we dit ook bij daglicht gezien) en daarna groeten we nog een keer Obama (en weer doet hij niet open)

Daarna is het tijd om weer naar huis te gaan. Weer een aantal mooie herinneringen rijker.