What happens in Vegas

Stays in Vegas. Verontrustend als de dames dit gedurende de korte trip naar het vliegveld van San Diego maar blijven roepen. Rob een aantal dagen weer vrijgezel en Sandra samen met Barbra los in Vegas. Sandra inmiddels voor de derde keer in dit pretpark voor volwassenen en voor Barbra de eerste keer. De oogjes puilden uit (zo werd uiteindelijk bij terugkomst in geuren en kleuren verteld. Niet echt volgens het Vegas motto dus). In stijl naar Vegas (vliegtuig), hotel midden op de strip (Flamingo) en de koffer vol (dus weinig winkelen?). Er is in ieder geval genoten van het twee-daagse verblijf.
De eerste avond een show bezocht, de tweede avond een bezoek aan Afro Jack. Hij trad op in de XS Nightclub en de oogjes puilden uit. Niet in de laatste plaats vanwege de prijzen van een drankje. Baco'tje voor 12 dollar per stuk. Dronken worden was er dus duidelijk niet bij (maar dat is dan ook niet echt lady-like). Maar de oogjes puilden vooral uit vanwege het macho-gedrag van de aanwezige mannen in de club. Gezeten in hun leren stoeltjes met liters champagne voor hun neus, werd er af en toe een blik op een 'chickie' in de rij geworpen waarop deze vol trots haar vriendinnen in de kou laat staan om samen met haar nieuwste vrienden een drankje te doen. Dit alles onder het genot van de muziek van Afro Jack die in stilte zijn plaatjes draaide. Het praten liet hij over aan een assistent. Rest nog een vraag. Nog gegokt. Jazeker en zelfs gewonnen (in ieder geval is er geld uitgekeerd).

Halloween

Dit weekend was het weer zover, het is Halloween! Dat betekent zoveel als je thuis verkleden, voorzichtig naar de auto lopen en hopen dat niemand je ziet, naar William en Alma rijden en je vervolgens in een compleet andere wereld wanen. Het huis was weer mooi versierd en ook de gasten (collega's inclusief gezin en eventuele gasten) waren allemaal erg leuk verkleed.

Ook dit jaar weer lekker gegeten en af en toe een drankje voor de gezelligheid. Tot Sandra's grote verrassing was er dit jaar zelfs een heuse Halloween-bingo. Helaas niets gewonnen, maar dat mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk gingen we als een van de laatste gasten naar huis. Morgen vroeg weer op, de dames gaan naar Las Vegas.

Toets Tielemans

Vanavond luisteren we naar orgelmuziek. Korte stukjes muziek strelen ons oor, af en toe hinderlijk onderbroken door mannen die een bal in een netje proberen te gooien of door kort-gerokte dansende dames. Voor wie het nog niet door heeft: we zitten bij het basketbal en daar klinkt geregeld een bekend orgel-deuntje. De wedstrijd van vanavond is een pre-season wedstrijd tussen de LA Lakers en de Sacramento Kings; en dat in ons San Diego. De Lakers hebben de voorafgaande zeven pre-season games allemaal verloren, dus dat belooft wat. Ze zullen de laatste wedstrijd voor de start van het NBA-seizoen toch wel winnend afsluiten?

Ook bij deze wedstrijd zitten we redelijk vooraan in het goed gevulde stadion. Wat opvalt is dat het veld vrij klein is. Het scorebord daarentegen weer niet.

Ook dit keer wordt voordat de wedstrijd begint, het volkslied weer live gezongen. En ook dit keer is het weer indrukwekkend. Iedereen stil en allemaal met het gezicht gericht op de Amerikaanse vlag. Rond half acht begint de wedstrijd. In totaal 4 keer 12 minuten zuivere speeltijd, maar zoals bij de meeste sporten in Amerika wordt de wedstrijd regelmatig stilgelegd voor een time-out of voor het nemen van een of meer vrije worpen. Dat klinkt vervelend, maar gedurende een time-out wordt het publiek vermaakt door de Laker Girls en dat is absoluut geen straf. Vrolijk huppelend en springend zijn de goed-gefiguurde dames een prima vermaak. Al met al duurt de wedstrijd op zo'n manier toch ruim anderhalf uur.

Het westrijdverloop is in het voordeel van de Sacramento Kings. Vooral in de derde kwart nemen ze afstand. Het wordt in de vierde kwart dan ook snel duidelijk dat ook de laatste wedstrijd niet door de LA Lakers gewonnen gaat worden. Het wordt uiteindelijk 82-94 en dat is verdiend, de mooiste scores kwamen op naam van de Kings.

Om een idee te krijgen wat filmpjes. Eerlijk verdeeld voor de mannen en de vrouwen...




Al met al weer een avond mooi vermaak; en dan 'moeten' de dames nog naar Las Vegas, inclusief een bezoek aan een optreden van AfroJack (wie kent hem niet?). Oh ja, en Halloween staat ook nog voor de deur. Gelukkig was het weer ruim 20 graden vandaag, dat verzacht de pijn een beetje.....

Relaxen in San Diego

Dinsdag
Het wakker worden is zwaar voor Barbra. Gisteravond mee gedaan met een les pilates en de spierpijn heeft gedurende de nacht zijn intrede gedaan; lopen is veranderd in strompelen. Om de spierpijn te bestrijden beginnen de dames de dag met een Zumba-les, heel verstandig: spierpijn met meer sporten bestrijden. Daarna volgt een bezoek aan La Jolla. Ook vandaag weer een duidelijke welkomst-geur bij aankomst, je zult er maar wonen. Het zal wel wennen. Verder natuurlijk weer de gebruikelijke beelden. Kudde zeeleeuwen, vogels en actieve life-guards

Na een tijdje lekker te hebben uitgewaaid, wordt de rest van de dag rustig thuis doorgebracht. 's Avonds op zoek naar een Halloween kostuum voor het feest van zaterdag. Een kostuum wordt nog niet gevonden, maar wel veel schoenen. Gelukkig blijft het bij passen.

Woensdag
Vandaag is het draai-een-dag-in-San-Diego-mee-dag. Ofwel: cavia hokken schoonmaken. De naakte cavia wordt door Barbra niet geknuffeld, ze houdt het bij het verschonen van de waterflessen; hebben de beestjes de komende dagen in ieder geval ook weer te drinken. Schoon hok, vers water: het leven van een cavia is zo slecht nog niet. Na al dit harde werken, even aan het zwembad uitrusten. Moet kunnen zo eind Oktober. 's Avonds eten we bij de kaaskoek-fabriek. Uiteraard mag Rob zijn ID weer tevoorschijn halen wanneer hij zijn bier bestelt en wordt na het lekkere eten het nagerecht (de beroemde cheesecake) 'to go' besteld. Die eten we dus thuis op.

Donderdag
De dag begint met sporten. Daarna wordt er geshopped en gelunched in Mission Valley. De lunch gebeurt in 'American Style'

Voor het diner gaan we vroeg naar onze favoriete sushi-bar. De california rolls zijn wederom uitstekend. Daarna op weg naar de sports-arena voor het avondprogramma.

Alweer?

"Alweer?", vroeg de man bij de entree van de dierentuin. "Alweer", was het antwoord van Sandra toen ze 'alweer' voor de 8e keer bij de dierentuin naar binnen liep. Zoals al wel vaker geblogd: een bezoek aan San Diego is niet compleet zonder een bezoek aan de dierentuin. Dus ook met Barbra wordt de dierentuin bezocht. Ook dit keer weer een aantal vreemde vogels gespot.

kijk ik kan vliegen

De tijger dacht er het zijne van...

I'm like OMG!

Op de terugweg nog snel even een cache gescoord in Balboa park. Morgen naar La Jolla. Zouden de zeeleeuwen er nog liggen? Verder nog in het vooruitzicht: Halloween met de ITA's (uiteraard verkleed) en een tripje naar Las Vegas (ladies only...). Het leven is zo slecht nog niet.

Nummer 23823

We zijn inmiddels de tel kwijt, maar we hebben al weer bezoek uit Nederland. Dit keer is Barbra voor twee weken te gast. Gisteren hebben we haar opgehaald op LAX (vliegveld van Los Angeles). Na anderhalf uur wachten, was ze eindelijk door de douane en konden we dus op weg naar Hollywood (want zo ziet het reisprogramma er uit voor mensen die wij in LA ophalen).

In Hollywood aangekomen de auto in de ons inmiddels welbekende garage geparkeerd en via de artiesten ingang het Hardrock Café binnen gewandeld. Het tafeltje liet even op zich wachten. Blijkbaar zijn we slechts B-artiesten, terwijl Barbra toch haar eigen ster op de Walk of Fame heeft.

Na lekker gelunched te hebben (onze gast kreeg de salade niet op, duidelijk nog niet gewend aan de amerikaanse maten), uiteraard het Hollywood sign bekeken en even op de foto met Shrek.

Daarna een bliksembezoek aan Beverly Hills en Rodeo Drive en dan op weg naar San Diego. Tijdens de rit naar huis weinig van onze gast gehoord. Thuis overigens ook niet, de oogjes gingen rond half tien dicht. Heel normaal voor een eerste dag.

Verrassing

Wij wisten het ook niet, dus de verrassing was voor ons net zo groot. Cymer opgekocht door ASML. Ben benieuwd wat dat in de toekomst voor moois gaat opleveren. Mogen we nu langer blijven?

Downtown en een stukje Italië

Vandaag gaan we kijken naar auto's. Niet voor onszelf, Herbie hoeft voorlopig nog niet weg, maar gewoon omdat het zondag middag is en de zon schijnt en we liever niet binnen blijven hangen. Uiteraard nemen we de trolley richting het centrum. Tijdens het wachten zijn we live getuige van sky-typen. Met een aantal vliegtuigen een tekst in de lucht schrijven.

 

Bij het instappen in de trolley blijkt de trolley niet langer meer Old Town als eindbestemming te hebben. Een voordeel voor ons, hoeven we daar niet meer over te stappen. Uiteindelijk bereiken we downtown en lopen we naar 5th street. Daar aangekomen is het een feest voor de auto-liefhebber. Zowel oude als nieuwe modellen staan tentoongesteld. Allemaal prachtig onderhouden. Geen deukje of krasje valt er te bekennen.

Na al deze veel te dure speeltjes bekeken te hebben, vervolgen we onze weg naar Little Italy. Daar vindt een jaarlijkse braderie plaats. Van verre horen we de typische Italiaanse Rock & Roll al. Naast de muziek, veel kraampjes met eten en prullaria voor in huis. Verder is een straat toebedeeld aan de krijt-kunstenaars. Gewapend met stoepkrijt verschijnen de meest mooie schilderijen op het asfalt. Je zou je bijna schuldig voelen als je hier de dag erna overheen moet rijden. Bijna...

 

Na al dit moois vertrekken we weer terug naar huis. De zon gaat inmiddels ook al weer onder...

Yeah, Wooh

Zaterdag ben ik (Rob), samen met Meindert, naar een concert geweest. Nightwish trad op. Voor de geinteresseerden: een betere versie van Within Temptation. Begeleid door een nieuwe zangeres (de oude is tijdens de tour aan de kant gezet en vervangen door de Nederlandse Floor Janssen) was het een ontzettend goed optreden.

Wel weer typish Amerikaanse paranoia aangaande alcohol. Je werd alleen tot het gedeelte van de bar waar alcohol werd geschonken toegelaten indien je in het bezit was van een 'ik ben 21 jaar oud bandje'. Eenmaal in dat gedeelte (met zicht op het podium), moest je in dat gedeelte blijven om je bier op te drinken. Geen gewandel met bier, want het concert was toegankelijk voor alle leeftijden. Zo mag je in Amerika dus vanaf 16 auto rijden, vanaf 18 jaar mag je je land verdedigen in exotische oorden (met echte wapens), maar in aanraking komen met alcohol is er toch echt niet bij. Ons maakte het niet uit, wij hadden een bandje en dus even later een flinke pint bier. Groot glas, grote prijs. Met de 10 dollar die we op de bar hadden neergelegd was de serveerster niet tevreden. Daar moesten er nog 10 bij.

Het bierbeleid zorgde er wel voor dat een gedeelte van het concert dus vanuit de bar werd bekeken (de iets mindere akoestiek dus op de koop toenemend). Tijdens het voorprogramma niet zo erg. Die band maakte weinig indruk. Redelijke muziek en een vervelend continu gevraag om applaus. Wel grappig om te zien dat al die Amerikanen vrolijk meedoen. In Nederland was de band waarschijnlijk om al dit aandacht gejengel uitgefloten, hier doet men gewoon mee.

Tijdens het wisselen van de bands, viel het een van de bezoeksters op dat Meindert en ik niet uit de VS komen. Scherpe analyse, al was het gokken waar we dan wel vandaan kwamen niet aan haar besteed. Canada? Ach ja, het beste vrouwtje vond ook dat ze een goede vrouw voor haar man was, want sinds ze bij elkaar waren was hij al 20 kilo aangekomen. En wij begrepen best wel waarom hij die calorieën er in bed niet vanaf probeerde te 'sporten'.

Tijdens Nightwish was het kijken vanuit de zaal uiteindelijk niet een echt succes. Wij hadden namelijk de mazzel om voor een Amerikaan te staan die gedurende het gehele concert van Nightwish om de 20 seconden de band aanmoedigde. Yeah, Wooh! Gruwelijk irritant en zelfs nadat ik met hem mee begon te Yeah Wooh'en hield de beste man niet op. Blijkbaar maak ik nog steeds geen indruk... Dan maar naar de bar, de laatste 10 dollar uitgeven.