And the winner is...

Vandaag zijn de oscars uitgereikt en omdat dit in Los Angeles plaats vindt, kon ik het 'live' op TV kijken. Uiteraard is de uitzending niet helemaal live, want de curse-words worden netjes geluidloos uitgezonden.

Ruim 4 uur lang duurt zo'n uitreiking, maar dat komt vooral vanwege de vele reclames. Ik ben trouwens benieuwd wat het publiek tijdens de reclame doet? Zoals ik al schreef, de uitzending is niet helemaal live. Iedere oscar-categorie wordt door een of twee acteurs uitgereikt en vergezeld van een praatje. Leuk om te zien hoe iedere acteur tijdens zo'n praatje probeert om een of twee keer het publiek aan het lachen te krijgen. Dat lukt ze allemaal, maar vooral omdat het publiek héél beleefd is.

Dit jaar weinig tranen en weinig verrassingen. Pak de film waarvan je niet eens wist dat die in de bioscoop is geweest en je hebt geheid de winnaar van 'best motion picture' te pakken. Ook dit jaar: The Artist. Een zwart-wit film waarin vrijwel niet wordt gesproken. Leuk dat die heeft gewonnen, maar in mijn collectie zal hij niet belanden.

Speciaal voor Helga: de Muppets-film heeft de oscar voor 'beste liedje' gewonnen. Daar zullen Kermit en Miss Piggy blij mee zijn (ze waren overigens in het publiek aanwezig).

De categorie waar ik altijd wel een beetje benieuwd naar ben is die van 'best visual effects'. Dit jaar had ik alle 5 genomineerde films al gezien: Rise of the planet of the apes, Real steel, Transformers III, Harry Potter and the deathly hallows (part 2) en Hugo. Vooral de laatste film is opvallend in het rijtje. Dodelijk saai en voor zover ik het kan beoordelen met weinig visuele effecten. Blijkbaar zitten ze er toch in, want deze film won de Oscar. Naar mijn mening onvoorstelbaar. Niet alleen onvoorstelbaar, het betekent dus ook dat de films die in deze categorie worden genominered niet meer garant staan voor spektakel of vreemde verhalen (zoals in 'the curious case of Benjamin Button'). Hoe moet ik er nu achter komen of een film de moeite waard is om te bekijken?

Al met al blijkt maar dat ik als gewone filmliefhebber geen oscar-waardig verstand van films heb. Weten we dat ook weer. Tijd voor een filmpje...

Het vrijgezellenleven

Maar weer eens berichtje van mijn kant (Rob). Dat doe ik wel vaker, maar dat heeft niet altijd iedereen door... en dat vind ik dan wel weer leuk; maar we dwalen af.

Wie had dat ooit gedacht, dat ik weer eens drie weken van het vrijgezellenleven kon 'genieten'. Wat een vooruitzicht, drie weken lang doen waar ik zin in heb. Thuis en niet op een hotelkamer zoals op de tripjes voor het werk.

Films kijken wanneer ik wil, PS3'en als het uitkomt en zelf bepalen wat er op TV komt. Klinkt goed, maar als ik het voor mezelf na ga: films kijken wanneer ik wil, kan ik al. Daarvoor hoef ik niet alleen thuis te zijn, daar is de man-cave voor. PS3'en als het uikomt: ook in de man-cave. Zelf bepalen wat er op TV komt: met de programma's die ze hier hebben, is dat een uurtje leuk. Daarna is het de herhaling van de herhaling.

Daarnaast gaat het werken gewoon door en het dagelijkse leven óók. Dat betekent na een dag zwoegen op kantoor, thuis komen in een stil appartement. Niet alleen stil, maar ook zonder de geur van het lekkere avondeten. Ofwel: ik moet zelf koken... en als ik ergens een hekel aan heb. Nou ja, ik 'kook' wel eens maar dat betekent bij ons dat we gaan uit eten. Met zijn tweeën dus, gezellig. Dat soort koken hou ik in mijn eentje ook geen twee weken vol. Ik moet er dus echt aan geloven.

Gelukkig heb ik een aardige collega waarmee ik kan gaan uit eten (voor het golfen). Toevallig kreeg William het verkeerde gerecht én, met welgemeende excuses van de ober, daarna óók nog het juiste gerecht. Dan blijft er dus een gerecht over. Mooi, die gaat in de doggy-bag en ik heb voor de dag erna ook weer eten! Ook heb ik bij William en Alma gegeten nadat we gisteren op de golfbaan van het mooie weer hebben genoten (en van mijn birdie!). Leuke dag en heerlijk gegeten. Dat zijn dus drie dagen van de 21 goed gegeten. Is toch 14%...

Gelukkig valt het hier met de kou mee, anders was het king-size bed ook nog eens niet warm te krijgen in mijn eentje. Kan wel diagonaal liggen, dat dan weer wel.

Al met al ben ik het vrijgezellenleven na één week al beu (mocht dit na bovenstaande klaagzang nog niet duidelijk zijn). Nog iets minder dan 2 weken en dan is Sandra er weer. Als het een beetje tegenzit mag ik de dag erna voor het werk terug naar Nederland. Wie dat verzonnen heeft... Gelukkig maar voor 4 dagen, dus dan merk je niet eens dat je van jet-lag naar jet-lag leeft.

Is er dan niets positiefs aan het leven als vrijgezel. Jawel, één ding: kanaal 915 op de TV. Het metal-kanaal. De hele dag door herrie, heerlijk! Maar dat weegt bij lange na niet op tegen het alleen zijn.

Nog 2 weken dus, tot die tijd 'geniet' ik van het vrijgezel zijn. Ik ga de was maar eens strijken, het gewone leven gaat immers gewoon door...

Oehrend hard

Afgelopen zaterdag ben ik, samen met William en Alma, naar de motorcross in het Qualcomm stadium geweest. Je moet toch ontspannen na een middag sporten (uurtje golfen). Dit keer geen monster trucks maar motoren dus. Ik had gehoopt op wat stunts, maar het bleef deze avond bij racen. De introductie van de bekende racers was indrukwekkend met al het vuurwerk en de lasershow. Ook het volkslied maakte indruk; het hele stadion muisstil (op de zangeres na natuurlijk) en alle petjes keurig in de hand.

In totaal hebben we 8 races gezien (6 voorrondes en 2 finales), waarvan de laatste finale bijzonder spannend was. 19 rondes lang reed dezelfde motor aan kop, totdat die in de laatste ronde (ronde 20) werd ingehaald. Gelukkig voor hem, wist hij in de laatste meters alsnog de koppositie te pakken waardoor hij terecht won. Geen idee wie uiteindelijk gewonnen heeft, maar entertaining was het wel.
Helaas bleek het maken van een motor in actie onmogelijk, in razend tempo kwamen ze voorbij geraced.

De enige manier om een motor scherp op de foto te krijgen was als er weer eens een vlak voor mijn neus was onderuit gegaan. Ik zat immers weer met mijn neus vooraan bij het 'wasbord'-gedeelte en laat daar nou net de meeste crashes plaatsvinden.

Vooral leuk om de favoriete racer van mijn buurvrouw onderuit te zien gaan, alsof haar wereld in elkaar donderde.
Om een idee te krijgen hoe snel alles ging, het volgende filmpje.

Oh ja, mocht je je afvragen waarom dit verhaal in enkelvoud is geschreven: Sandra is voor 3 weken terug in Nederland. Ik zit home alone...

Super bowl

Gisteren was het super bowl. Ofwel wie wordt de kampioen American Football. De wedstrijd ging tussen de New York Giants en de New England Patriots, en wij gingen kijken in een sports-bar. Vooraf nog snel even wat geld gepind en dankzij de goedheid van de pinner na ons gingen we met geld én bankpas op weg naar de kroeg. De pas komt hier pas ná het pinnen uit de automaat en dat was Rob even vergeten...
Binnen in de kroeg hadden we al snel een vakantie gevoel. Buiten was het weer ruim 20 graden en speelde op het terras een band bekende Reggae-nummers, binnen was het gezellig druk en stond er al snel een drankje voor onze neus. Het leven in San Diego valt niet tegen (en dat is een understatement).

Voordat de wedstrijd begon lieten we de kans op ons amerikaans TV-debuut aan ons voorbij gaan. De presentator keek duidelijk verbaasd toen we op zijn vraag 'are you by any change Chargers fans?' (the Chargers is het lokale american football team uit San Diego) eerlijk antwoordden 'no sorry, we are from the Netherlands and are watching this game for the first time'. In totale verbazing liep de presentator door naar een volgende tafel...

Rond 15:30 begon de wedstrijd, uiteraard vooraf gegaan door het volkslied (waarbij niemand meezong) én vooraf gegaan door een beeld van de amerikaanse basis in Afghanistan waar ze de wedstrijd ook live konden volgen (waarbij iedereen spontaan begon te klappen).

Na de eerste twee quarters stonden de Patriots nipt voor. In de pauze trad Madonna op (leeft die nog?) en was het tijd voor de duurste reclames van het jaar (3.5 miljoen dollar voor 30seconden zendtijd). De reclames vielen tegen, al moest de gemiddelde Amerikaan wel heel hard lachen om de reclames. Opmerkelijk, want de meeste reclames hadden een lager humor-gehalte dan de gemiddelde home-video.

Na de derde quarter zijn we naar huis gegaan en hebben we de laatste minuten thuis bekeken. Uiteindelijk hebben de Giants gewonnen, maar als in de laatste seconden de bal nog was gevangen (Hail Mary pass) dan hadden de Patriots de titel mogen opeisen. Al met al een leuke middag, volgend jaar eerst maar de regels leren.

Das dus kei moeilijk man

Knikkeren voor luie mensen lijkt zo makkelijk. Net zoals snooker, maar zodra je het probeert blijkt pas hoe moeilijk het is. Met golfen is het net zo. Het goed raken van de bal valt vies tegen, vandaar dat ik de hulp van een professional heb ingeroepen. Aangesloten bij de PGA, dus die moet mij zelfs iets bij kunnen brengen.

Afgelopen zaterdag was de eerste les. Een half uur lang professionele hulp. Eerst legt de leraar wat uit, daarna mag ik het zelf proberen en vervolgens samen op video terugkijken wat er wel en wat er niet goed ging. Klinkt duur,  is het ook. In totaal heb ik zes lessen geboekt. Ik ben benieuwd of het helpt.

De eerste les ging goed voor mijn gevoel. Gelukkig maar, want 's middags had ik afgesproken om samen met William, Alma en Marie-José te gaan golven. 18 holes maar liefst, en dat terwijl de zon met 25 graden op je in staat te branden.

Het resultaat viel niet tegen: geen bal kwijt gespeeld (terwijl er toch een aantal keer over water heen geslagen moest worden) en ook geen bal bij de omliggende huizen naar binnen geslagen. De 18 holes werden uiteindelijk afgerond in 99 slagen. Voor een eerste keer op een par-60 baan geen slechte score zo werd mij verteld. Woensdag de volgende les, op naar een handicap van 0...