Meedoen is belangrijker dan winnen

In Valkenswaard doen we af en toe met een pub quiz mee en vandaag hebben we in San Diego met een pub quiz meegedaan. In de Irish Pub 'The Field'. Om 19:30 begon de quiz. In ons team (genaamd 'Dumb and Dumber') zaten Joyce, William, Alma, Sandra en Rob. Ieder met zijn of haar eigen specialiteit (kom maar op met de vragen over Britney Spears). Helaas is geen van die specialiteiten aan bod gekomen gezien de uitslag (met 24 punten een derde plaats, van onderen...). Wel veel lol gehad en wie weet: volgende maand beter?

Graag gedaan

Transformers. Niet alleen een fantastisch drie-luik over de voortdurende strijd tussen de Autobots en Decepticons, maar nu ook een übercoole attractie in Universal Studios.

Om 7:30 gaan de deuren open en bij binnenkomst in het park worden we door een 'soldaat' opgewacht. Hij brengt iedereen naar de attractie. In rap tempo lopen we door het park naar de attractie toe, niemand die de soldaat durft in te halen.

Bij de attractie aangekomen kunnen we zo doorlopen. Vijf minuten later staan we alweer buiten. We hebben net de wereld gered (Optimus Prime heeft ons persoonlijk bedankt en de soldaat waar we onze 3D veiligheidsbril moesten inleveren ook. Graag gedaan jongens!). De wereld gered om 7:45, normaal gesproken heeft Rob dan net zijn eerste kop koffie op. Wat de attractie betreft: onvoorstelbaar goed. Gewoon een keer meemaken.
Na Transformers besluiten we de studio tour te doen. Normaal gesproken goed voor een flinke wachttijd maar omdat het nog vroeg is (het park gaat officieel pas om 8:00 uur open) kunnen we gewoon doorlopen. Het blijkt de hele dag relatief rustig in het park (langste wachttijd die we hebben meegemaakt: 35 minuten) en dus vertrekken we om 15:00 uur terug naar San Diego.

Een heerlijk lang weekend zit er helaas op.

Op grote hoogte

In de omgeving van Palm Springs ligt de San Jacinto Mountain. Een kabelbaan brengt je naar de top. In ongeveer 10 minuten wordt een hoogteverschil van 2km overbrugd. Sandra durft de rit in de kabelbaan niet aan. Joyce wel (zegt ze). In de kabelbaan wordt al snel duidelijk dat Joyce tijdens de rit niet veel zal zeggen. Toch betekent dit niet dat het een rustige rit is. De kabelbaan legt zijn route namelijk af via 5 masten en bij het passeren van iedere mast 'valt' de cabine een klein stukje en begint hevig te schommelen. Dit alles gaat gepaard met het nodige gegil van mensen die op dat moment hun leven voorbij zien flitsen.

Boven aangekomen vallen twee dingen op. Het is er een stuk kouder (terwijl we toch dichter bij de zon zitten...) en het uitzicht is prachtig.

We besluiten om de desert view trail te lopen. Een korte wandeling van nog geen 2km die ons langs 5 uitzichten  brengt. Uiteraard de een nog mooier dan de ander. Tijdens het wandelen merken we al snel dat we tussen de dennenbomen lopen. De geur is heerlijk en luid snuivend wandelen we door.

Al snel komen we bij het eerste uitzicht over de vallei waarin Palm Springs ligt uit. Wat foto's later lopen we verder van uitzicht naar uitzicht. Na 4 views zijn we verwend, want bij het 5de punt nemen we niet eens meer een foto. Dat uitzicht valt tegen vinden we. Omdat de andere uitzichten wel fantastisch waren, nog maar wat foto's.

Na al dit moois is Joyce bijna vergeten dat ze nog een kabelbaan-ritje te goed heeft. Het uitzicht naar beneden toe bij de ingang van de kabelbaan brengt al snel de herinneringen aan de heenweg terug.

Tien stille minuten later zijn we weer beneden. Op weg naar de uitgang vertelt Sandra dat er nog een geocache in de buurt verstopt ligt. Die pikken we dus nog maar even mee. Daarna rijden we via de windmolenvelden (in Palm Springs waait het voortdurend en daar maken ze hier handig gebruik van) verder naar Los Angeles.

Uiteraard stoppen we ook nog even bij de bekendste dinosaurussen van Californië. Sandra is duidelijk verliefd.

Een kleine twee uur later staan we bij ons hotel in Los Angeles. Omdat dit voor ons de tweede keer is, weten we ook al waar we 's avonds gaan eten: Castaway. Lekker eten en ook hier weer een prachtig uitzicht. Nog één foto dan..

Na het eten gaan we vroeg naar bed. Morgen naar Universal Studios om de nieuwe Transformers ride mee te maken. Het park gaat hiervoor speciaal om 7:30 's ochtends al open. Wij zijn er zeker bij!

Joshua Tree

Maandag is Memorial Day en dus heeft Rob een lang weekend. Een ideale gelegenheid om meer van de VS te gaan verkennen. Vandaag Joshua Tree. Na ongeveer 2.5 uur rijden komen we aan bij de zuid-ingang van dit nationale park.We blijken een goede dag te hebben uitgekozen. Strak blauwe lucht en toch maar 24 graden. Ideaal wandelweer.

Vlakbij de ingang ligt het Cottonwood Visitor Centre waar we informatie inwinnen over de wandelingen in het park. Omdat we maar een dag in het park zullen zijn, worden ons de volgende wandelingen aangeraden: Mastodon Peak, Cholla Cactus Garden, Arch Rock, Skull Rock, Cap Rock, Keys View en Hidden Valley. Zo gezegd zo gedaan.
De eerste wandeling naar Mastodon Peak blijkt meteen een voltreffer. De weg naar de top toe is een redelijke klim en uiteraard is er nergens schaduw, maar het uitzicht (met in de verte de Salton Sea) maakt dit alles meer dan de moeite waard.

Na het vochtgehalte te hebben aangevuld rijden we verder naar de volgende wandeling, een rondje van 500m langs pluizige cactussen die om de een of andere reden daar blijken te groeien.

Tijdens het rijden naar Arch Rock blijkt dat het landschap van Joshua Tree vele gezichten kent. Dor in het zuiden en naar het noorden toe veel groener en bezaaid met rotsen. De vele rotsen maken wel dat Arch Rock wat lastiger te vinden is (de spreekwoordelijke naald):

Maar uiteindelijk lukt het ons toch.

Na Arch Rock zien we eindelijk ook de Joshua Trees. Vanuit het niets duiken ze ineens op zo lijkt het. Honderden tegelijk. Blijkbaar is de grond in het noorden beter in het vasthouden van water waardoor de bomen kunnen groeien. Een mooi gezicht.

Via Skull Rock rijden we door naar Cap Rock waar we weer een korte wandeling maken.

Vanuit Cap Rock rijden we verder naar Keys View, waar we een prachtig uitzicht hebben over de San Andreas breuklijn. Mocht er ooit een grote aardbeving in Californië plaatsvinden dan breekt hier de wereld in tweeën.

De dag in het park sluiten we af met een wandeling door de Hidden Valley.

Rob is het er helemaal mee eens.

Vanuit het park is het daarna nog maar een klein stukje rijden naar 29 Palms, waar we zullen overnachten. Bij het hotel aangekomen vragen we aan de balie waar we het beste kunnen gaan eten. De lokale mexicaan wordt aangeraden. Voor ons is het nog steeds een raadsel waarom. Geen sfeer, matig eten en een klaarblijkelijk blinde bediening. Bij het bestellen van een glas bier wordt naar de ID van Rob gevraagd. Joyce snapt er ook niets van, "But he's already very old". Bedankt Joyce.
Als Rob even later in de supermarkt het bier voor op de kamer wil afrekenen, herhaalt hetzelfde tafereel zich. Bij het zien van Rob zijn rijbewijs reageert de cassiere gelaten: ''Oh, you're the oldest one we asked to show his ID today". En bedankt!

Volle kracht

De wervelwind Joyce draait ondertussen op volle kracht. Ze geniet zichtbaar van haar vakantie en wij dus ook. Vandaag wordt Old Town en het centrum van San Diego aangedaan. Wat opvalt in het centrum zijn de vele daklozen. Geen aanrader dus. Old Town daarentegen bevalt wel.

De dag wordt afgesloten met een spelletje Catan en Rage (of 'Oh Hell') en met het treffen van de voorbereidingen voor het komende weekend. In drie dagen tijd maken we het rondje San Diego, Joshua Tree National Park, Los Angeles en weer terug naar San Diego. Wat je dan aan voorbereidingen moet treffen. Niet zoveel, twee hotels boeken en genoeg water inslaan is voldoende.

Naakt!

Het is woensdag en dus gaat Sandra de cavia's verzorgen. Samen met Debbie maakt ze bij Debbie thuis de kooien schoon van de cavia's. Maar niet alleen cavia's. Ook de kooi van de naakte rat Rufus moet worden schoon gemaakt. Omdat Joyce mee is gegaan naar Debbie, kan zij mooi op de naakte rat passen. Marjolijn is 's morgens bij het vliegveld afgezet en vliegt vandaag naar Seattle om daar haar vakantie af te sluiten. Seattle of een naakte rat, moeilijke keuze...

Het knuffelen van de naakte rat blijkt een ervaring op zich: 'Nooit gedacht dat ik dit leuk zou vinden'. Wij ook niet Joyce, wij ook niet. Ik ben benieuwd of ze nu thuis haar hamster Hammie ook kaal gaat scheren.
's Avonds wordt er maar weer eens geBBQ'ed. Na het eten gaan Rob en Joyce naar de bioscoop. Als film-gek moet Joyce natuurlijk hier naar de bioscoop zijn geweest. Keuze: Battleship. Het type hersenloos vermaak waarin alle film-cliché's worden bevestigd. Heerlijk vermaak dus.

De popcorn wordt voor de helft mee naar huis genomen, een kilo blijkt net te veel... De liter cola is wel op.

Dierentuin (omdat je hem gezien moet hebben)

De jaarkaart voor de dierentuin wordt door Sandra optimaal gebruikt. Ook Joyce en Marjolijn worden meegenomen naar de dierentuin (bij een bezoek aan San Diego mag de dierentuin niet ontbreken). De dieren blijken vandaag zeer fotogeniek, net zoals de dames (natuurlijk zetten we deze foto niet op de blog, dat zouden we nooit doen. Doe maar lekker gek!).

Na de dierentuin verdwijnen de gasten richting zwembad, wordt daar in ieder geval ook gebruik van gemaakt. Wij moeten onze eerste duik in het zwembad dit jaar nog maken... het water is te koud zullen we maar  zeggen.

's Avonds naar de Mexicaan. Daar lijkt vooral de maag van Joyce groter dan dat die daadwerkelijk is. Maar wat wil je met een nagerecht waar een klein Afrikaans dorp een week van kan eten. 'Our deserts are perfect for sharing', maar dat moet je dan wel doen.

En dat is twee

Vandaag komt ook Marjolijn op bezoek. Tijdens haar vakantie in de VS maakt ze een tussenstop in San Diego. Twee nachten blijft ze. Twee nachten drie vrouwen in huis voor Rob. Ongekende luxe?
Sandra heeft 's middags met Marjolijn in La Jolla afgesproken. Helaas heeft ze Marjolijn het telefoonnummer van het appartement gegeven en niet van haar mobiel. 'Ze belt maar niet?' Nee, gek hè. Bij thuiskomst wacht Marjolijn dus nog steeds in La Jolla. Nou ja, heeft ze daar alle tijd gehad om rond te kijken. Ben benieuwd of zij ook dat voor ons bekende fotomodel heeft gespot. De zeehonden en eekhoorns waarschijnlijk wel.

Uiteindelijk arriveren alle dames veilig in appartement 316 en heeft Rob de bier-halers voor het uitzoeken. Te mooi om waar te zijn, en dat is het dus ook.

Limonade

Via de dutch meetup group hebben we te horen gekregen dat er vandaag limonade in Balboa park wordt verkocht. De opbrengst gaat naar een goed doel: het kankerfonds voor kinderen. Wij gaan uiteraard limonade drinken. Niet alleen vanwege het goede doel, maar ook omdat Balboa park niet in een rondleiding door San Diego mag ontbreken. We hebben immers bezoek.
Voordat we naar het park gaan, eerst snel even naar het strand. Zijn we zelf ook nog nooit geweest. Op weg naar het strand wordt het steeds minder zonnig en bij het strand aangekomen is de zon zelfs verdwenen. Joyce loopt heel even de zee in, maar rent snel terug. Te koud. Tja, dat wisten wij al.

Omdat het aan het strand dus wat koud is (20 graden is tegenwoordig al koud...), vertrekken we snel naar Balboa park. Daar is het weer een stuk beter. De zon schijnt lekker en de limonade is zeer verfrissend. Op de vraag waar we vandaan komen (Nederland) en de vervolg-vraag 'vakantie of wonen jullie hier' (We wonen hier  vanwege het werk van Rob), komt de verrassende vraag: Dan kennen jullie Thijs van de Camp ook vast wel.  Ja die kennen wij wel (collega van Rob), maar dat die zo beroemd was, dat wisten wij nog niet.
Na wat verder gekletst te hebben, lopen we verder. Via de cactustuin naar de rozentuin en vervolgens weer terug naar de cactustuin. Reden: geocaching. Joyce is hier nog niet mee bekend, maar al snel speurt ze vrolijk mee. Uiteindelijk vinden we twee caches.

We sluiten de dag af met een BBQ. Gewoon thuis, op het balkon. Kracht van de wervelwind op dit moment. Een ruime 9, op naar de 12.