Rodeo

Het home leave zit er weer op. Na de corso zijn we nog een week in Nederland gebleven en toen weer naar huis gegaan. Home leave is raar, een gevoel van thuis logeren.

Inmiddels zijn we dus weer thuis en moeten we weer wennen aan het warme weer. Geen regen, continue zon en een gemiddelde temperatuur van 30 graden. Went snel, dat dan weer wel. Ook moeten we weer wennen aan typische Amerikaanse gebruiken. In dit geval de jaarlijkse rodeo van Poway. Wij waren dit jaar van de partij, net zoals een heleboel van Rob's collega's. Wij hadden met Meindert en Kristi afgesproken. Van te voren lekker uit eten bij een Thais restaurant en daarna dus rodeo. Na de auto te hebben geparkeerd, zijn we met een busje van de parkeerplaats naar de ingang van het terrein gebracht. Dat scheelt toch weer 500m lopen. Gemak dient de mens! Bij de ingang aangekomen werd ons kaartje gecontroleerd en mochten we naar binnen. Er stonden een aantal kraampjes met eten, natuurlijk een aantal kraampjes waar 'echte' cowboy hoeden werden verkocht en een enkel kraampje waar bier werd verkocht. Wel natuurlijk alleen als je in het bezit was van een 'ik ben echt wel 21 jaar oud bandje', dat scheelt in ieder geval weer iedere keer je ID tevoorschijn halen.

Na een plaatsje op de tribune te hebben gevonden, kon het feest beginnen. Als eerste het 'bare back horse riding'. Ofwel: zonder zadel op een paard blijven zitten. De limiet was 8 seconden. Klinkt makkelijk, maar je moet wel bedenken dat het paard de ballen worden afgeknepen tijdens deze 8 seconden. Dan maakt zo'n beest in een keer rare sprongen. Continue whip-plash valt de arme berijder ten deel. Toch haalde de meeste cowboys de 8 seconden, petje af (of hoed af in dit geval). Na het bare back riding, volgde het koetje vangen, koetje vloeren, de schapen race en uiteindelijk het ultieme rodeo geweld: zo lang mogelijk op een stier blijven zitten. Ook hier gold weer: 8 seconden lang blijven zitten op een stier die de ballen wordt afgeknepen. De meeste cowboys faalden meesterlijk.

Of dit het hoogtepunt van de avond was, is moeilijk te zeggen. Ook de schapen race mocht er zijn. Heb je als ouders een hekel aan je 5-jarige zoon of dochter: schrijf hem of haar in voor de schapen race. Zonder enige echte vorm van houvast mag de kleine man proberen om zo lang mogelijk op een rennend schaap te blijven zitten. Janken gegarandeerd!

Om een beeld te geven van al het moois een aantal filmpjes. Bij de schapen race goed opletten. De berijder hangt aan de zijkant van het schaap. Fantastisch toch? Zou papa daarna op de stier gezet zijn. Zou eigenlijk wel moeten.

koetje vangen

koetje vloeren

schapen race

stiertje rijden

Oh ja, na de rodeo was trad er nog een band op in de rodeo-tent. Een mooie afsluiter van een leuke avond: massaal line dancing. Het bestaat echt!

Corso!

Waar vele vrijwilligers maanden naar toe hebben gewerkt is vanmiddag zover: corso in Valkenswaard. De zon schijnt en de toeschouwers stromen toe. Sinds lange tijd staat het publiek weer rijen dik om te kijken naar de 14 corsowagens. Het thema is dit jaar: 'Schuif maar aan!'. Iedere vereniging bouwt een wagen naar aanleiding van een toegewezen restaurant (Hazestraat heeft restaurant Ron Blaauw uit Amsterdam toegewezen gekregen). Het eindresultaat mag er wezen. Een prachtige stoet wagens trekt voorbij. Rob staat op de wagen als figurant. Naast Bartje mag hij één van de mechanische poppen op een orgel uitbeelden, ondertussen genietend van het enthousiaste publiek.

Om 18:30 is die avond de prijsuitreiking. Wij worden uiteindelijk 5de en daarna kan het feesten beginnen. Feesten duurt lang bij de corso. We beginnen op zondag en eindigen op maandagnacht. Uiteraard wordt er tussendoor wel nog even geslapen. Uiteindelijk besluiten wij de festiviteiten op maandagnacht 2:30am. Veel later moet het ook niet worden want 's ochtends om 9uur mag Rob al weer present zijn om de wagen af te breken. Maanden van hard werken worden in één dag vakkundig tot nul gereduceerd.

 

Slechts het onderstel van de wagen blijft over, dat wordt volgend jaar weer gebruikt voor onze nieuwe creatie. Na de gebruikelijke chinees zit het corso van 2012 er weer op. Kort voor ons dit jaar, maar niet minder gezellig. Voor geen geld hadden we dit willen missen!

Weekje corso

Deze week is vooral een week van veel in een tent zitten. Niet zomaar een tent, maar onze corsotent. Het is de laatste week voor het corsoweekend en Rob kan dus nog even meebouwen. Waar je je homeleave al niet voor kunt (en wilt) gebruiken.

Op maandag middag zijn we naar Rob zijn ouders gegaan. Zijn moeder is vandaag jarig en dus rijden we even op en neer naar Limburg. Ook hier weer een hartelijke ontvangst. 's Avonds kon Rob dus weer naar de tent. Meteen naar boven gestuurd om te gaan kartonnen. Samen met Wortel (veel bouwers hebben een bijnaam) zat het wandje zo dicht. Aan het einde van de avond uiteraard een koude klots (bier drinken dus). De volgende dagen en avonden, zit Rob in de tent en bezoekt Sandra ex-collega's of vriendinnen. Op vrijdag overdag niet naar de tent, maar een bezoek aan Bart, Ivonne en Sem. Ook hier weer hartelijk ontvangen en nog een mooie tekening van Sem gekregen. Daarna laat Sem zien dat hij al bijzonder handig is met een Ipad.

Om vier uur begint die middag het prikweekend. Op donderdag avond zijn er al wat bloemen op de wagen geprikt (kleine 10000 dahlia's), maar de rest van de 200000 dahlia's vinden vanaf vrijdag vier uur hun weg naar de wagen. Rond een uur of zes lopen ook Ralph en Helga de tent binnen om ook dit jaar weer mee te helpen met prikken. Wie eenmaal heeft meegemaakt hoe gezellig dit weekend is, komt ieder jaar weer. Zo ook de ouders van Sandra die weer volop meehelpen met het voorprikken van de dahlia's (spijker door het hart van een dahlia prikken). Om middernacht stoppen we met prikken en sluiten af met een klots (uiteraard). Daarna snel naar bed voor een korte nachtrust. Zaterdagochtend om 7:30 is het prikontbijt en daar willen Rob en Ralph uiteraard bij zijn. De dames slapen uit, die zijn immers op vrijdag na het prikken nog op stap gegaan in Eindhoven.

Zaterdagochtend 7:15 zijn we weer in de tent en gaan meteen verder met prikken. Rond half acht stoppen we voor het ontbijt. Ook dit jaar weer erg gezellig en genoeg energie leverend voor de komende uurtjes. Het blijkt weer een lange maar gezellige dag te worden. Voor lunch zijn er vers gebakken pannekoeken en als avond eten krijgen we kip-shoarma van Sandra voorgeschoteld. Tussendoor worden Sandra en Rob nog toegezongen door alle haasjes. In een soort van 'verengelsd' Nederlands zodat we het wel goed kunnen verstaan. Geweldig om mee te maken! Rond half een die nacht houdt Sandra het voor gezien, Rob blijft nog een uurtje langer. Na een korte nachrust is Rob die ochtend rond kwart voor acht weer bij de tent om mee te helpen met het afbreken van de tent. Ralph is inmiddels al weer een uurtje of twee bezig, die heeft de smaak goed te pakken (nieuwe leden?). Rond 10 uur is de tent zo goed als afgebroken en maken we de groepsfoto, uiteraard gevolgd door een koude klots. Daarna wordt de wagen naar het opstelterrein geduwd voor de optocht van die middag. Het resultaat mag er wezen:

Voor meer foto's en verhalen zie de site van de Hazestraat

Een weekend in Nederland

Op vrijdag 31 augustus zijn we vertrokken naar ons koude kikkerlandje. Zaterdag dus aangekomen en wat blijkt: Nederland is helemaal niet zo koud als verwacht. Toegegeven, 's ochtends vroeg is het niet meteen 20 graden maar naarmate de dag vordert nadert die temperatuur al snel.

Deze zaterdag brengen we al volleyend door op het Scheveningense strand. Samen met Ralph en Helga, Joyce, Martijn en Dragana en Erwin en Manou bestrijden we onze jetlag. Al met al een heerlijke dag. Lekker visje als lunch, avondeten bij een strandtent en de hele dag door zon. Wat wil je nog meer. 's Avonds gaat Sandra nog met Helga en Joyce op stap. Rob gaat slapen, die is ook al wat ouder.

Op zondag brengt Joyce ons naar huis. 's Middags komen we aan, precies op tijd voor de BBQ van de Hazestraat. De corsovereniging waar vooral Rob de komende week veel tijd mee zal doorbrengen. De ontvangst door de haasjes is hartverwarmend. Heerlijk thuiskomen op deze manier. Om de een of andere reden moeten we ook meteen op de foto. Door een professionele fotograaf worden er een kleine veertig foto's gemaakt en tot onze verbazing zal een daarvan een aantal dagen erna in een lokale krant verschijnen. Nog niets gedaan en meteen in de krant... De BBQ is weer als vanouds gezellig. Het vlees is lekker, salades voor de vitamines en af en toe een pilsje om alles weg te spoelen. De avond sluiten we af bij de ouders van Sandra. Even laten weten dat we er weer zijn.