 |
| een van de vele uitzichten |
Op vrijdag zijn we vanuit San Diego vertrokken naar Morro Bay. Rond 9:30 vertrokken en om 1 uur 's middags gelunched in Santa Barbara. Na het lunchen snel een cache gescoord en daarna nog kort in een park gewandeld (plus nog een geocache gevonden).
Vervolgens doorgereden naar Morro Bay. Vanuit Santa Barbara nog bijna 2 uur rijden. Om 5 uur kwamen we aan bij ons hotel, precies op tijd voor de gratis wijn en kaas. Sandra wat kaas, Rob wat wijn. Alles eerlijk verdeeld. Na de korte snack op zoek naar een restaurant. Het hotel-personeel wist een goed restaurant (dachten ze) en ook op Yelp lazen we goede reviews (review-sites blijken dus niet te vertrouwen). Wij dus naar Dockside. Wat een ervaring. Alsof we 80 jaar in de tijd terug waren gegaan. Inrichting: armzalig, Publiek: uitstraling van een zombie, Service: niet aanwezig, Kwaliteit: ver te zoeken. Kortom: een lichte tegenvaller. Gelukkig was de zonsondergang wel de moeite waard. Toch nog iets.
Zaterdag 2 November
Vandaag vervolgen we onze weg. De gehele dag Highway 1 met als eindbestemming Santa Cruz. Omdat we richting het noorden rijden (en dus volgens de kenners aan de verkeerde kant van de weg) zullen we vandaag weinig kans krijgen om langs de weg te stoppen. Niet getreurd, want er is genoeg te zien. We beginnen de dag met een bezoek aan Hearst Castle. Prachtig gelegen op een heuvel met uitzicht op zee.
Vanuit het visitors center, brengt een bus ons naar Hearst Castle waar we een rondleiding hebben. Tijdens de busrit wordt ons uitgelegd dat het gras op de heuvels niet dor is maar dat het gras van kleur veranderd is. Van 'lush green' naar 'golden brown'. Volgens ons gewoon dor, maar 'golden brown' klink wel een stuk beter. Bij Hearst Castle aangekomen, volgt een interessante rondleiding langs vier van de in totaal 56 kamers. Veel luxe en daardoor niet verwonderlijk dat veel beroemdheden uit de 50'er jaren er op uitnodiging van Dhr. Hearst hebben gelogeerd.
Na de rondleiding lopen we nog wat rond en genieten we buiten in de zon van al het moois wat meneer Hearst heeft laten aanleggen.
Na Hearst Castle tijd om een bezoek te brengen aan een vreemd beest: de zeeolifant. In San Simeon ligt een strand waar deze dieren gedurende het hele jaar te vinden zijn. Rond deze tijd liggen er geen volwassen zeeolifanten en dus hebben we geen kans op het vinden van een 'volslurfde fant' maar wel zien we een aantal mannetjes waarvan de slurf in aanwas is (raar maar waar).
Na deze beestenboel rijden we door naar Julia Pfeiffer State Park, op zoek naar McWay Falls. De weg slingert zich langs de kust gelegen bergen; heerlijk om te rijden. Na ruim een uur rijden komen we aan bij de waterval: het meest gefotografeerde stukje van de Highway 1 (volgens het internet dan). Bij de waterval (nou ja: het watervalletje) aangekomen blijkt dat op het uitzichtpunt ooit een huis heeft gestaan. Je zult iedere ochtend maar wakker worden met zo'n uitzicht. Vreselijk!
Na al dit moois is het tijd om te lunchen. Volgens het internet is het uitzicht het mooist bij Nepenthe. Of het waar is weten we niet (geen vergelijkingsmateriaal), maar mooi was het zeker. Het eten was ook nog eens lekker!
Daarna beginnen we aan het spektakelstuk van de dag: het rijden van de Old Coast Road. Een onverharde weg met flinke hellingen; onbegaanbaar bij regen en aangeraden om alleen te rijden met een 4-wiel aangedreven auto. Kortom: ideaal om de ford focus lease-bak eens goed te testen. Dat hebben we geweten. Over het algemeen geen enkel probleem. Wel veel hobbels maar langzaam rijden (minder dan 10mph) doet wonderen. Totdat we bij een steile helling aankwamen, voorzien van veel losliggende stenen (als in weinig grip) en nog steeds een snelheid van nog geen 10mph. Gas geven hielp in eerste instantie niet om de heuvel te trotseren. Wel leidde het tot een slippende focus en een dashboard lampje dat ons waarschuwde dat de auto aan het slippen was. Ja dat hadden we ondertussen ook zelf al wel door. Uiteindelijk kwamen we al slippend toch de heuvel op en konden we weer rustig verder rijden en genieten van het uitzicht, de enorme bomen in de bossen en loslopend wild. Dit alles wel met flink verhoogd adrenaline-gehalte.
Uiteindlijk hebben we de 10 mijl in ruim een uur afgelegd (en waren we stiekem best een beetje opgelucht toen we bij de Bixby brug aankwamen).
Na al dit spektakel zijn we doorgereden naar Santa Cruz. Dit keer 's avonds wel heerlijk gegeten bij een lokale Mexicaan.
Zondag 3 November
Vandaag de rit terug vanuit Santa Cruz naar Avila Beach. We rijden dit keer aan de goede kant van de weg en dus zullen we geregeld stoppen om te genieten van de kustlijn. Voor het zover is, bezoeken we eerst het Natural Bridges State Park in Santa Cruz. Een aantal jaar geleden was hier nog een aantal natuurlijke bruggen te zien. Tegenwoordig niet meer, waar een aardbeving al niet goed voor is. Wel is de kustlijn nog steeds erg mooi. Verder veel vogels, heel veel vogels; keurig vliegend in formatie.
Behalve de mooie kustlijn, zitten er rond deze tijd van het jaar ook duizenden Monarch vlinders in Santa Cruz. Helaas is zo vroeg op de ochtend nog te koud voor de vlinders om rond te vliegen, maar dat de bomen er vol mee zitten is wel duidelijk.
Na de vlinders is het tijd om Santa Cruz te verlaten en gaan we op weg richting de 17 Mile Drive. Een prachtige route van (hoe verrassend) 17 mijl lang gelegen rondom de beroemde golfbaan Pebble Beach. Ook hier weer mooie uitzichten over de zee en we zien de boom die model heeft gestaan voor het logo van Pebble Beach: de eenzame cypres. Verder vinden we hier ook onze 200e geocache.
Aan het einde van de rit, lunchen we aan de Pebble Beach golfbaan en vervolgens rijden we op ons gemak naar Avila Beach. Onderweg stoppen we nog een aantal keer voor een paar foto's.
En net voordat de zon in de zee verdwijnt, stoppen we nog een keer. Gewoon, rustig wachten tot het donker is.
Na al dit afzien blijkt een verblijf in Avila Beach een schot in de roos. We genieten van een heerlijk diner en daarna sluiten we de avond af in ons eigen bubbelbad. Ondertussen brandt de kachel in de kamer, dan is het niet zo koud als we gaan slapen.
Maandag 4 November
Vandaag moeten we weer terug naar huis. Voor het zover is, lopen we eerst nog wat rond door Avila Beach en zoeken we nog naar wat geocaches (de meeste worden ook daadwerkelijk gevonden). Daarna rijden we via Santa Barbara terug naar huis. Weer een aantal herinneringen aan hoe mooi Californie is rijker.
