Dat valt tegen

Vandaag is het oudjaarsdag. Vanavond dus genieten van vuurwerk tijdens oud-op-nieuw.
Voor het zover is, moeten we eerst de nodige spullen inslaan voor oudjaarsavond. Behalve Helga en Ralph, komen Johan, Freke, Gijs, Harm en Jelle ook oud-op-nieuw bij ons vieren. Dat wordt dus een avond ouderwets spellen spelen. Voor de kinderen is er de man-cave. Vanavond draait er Transformers 3. Awesome!
Het blijkt een gezellige avond te worden, vooral 30seconds is een succes, maar dat ligt vooral aan het slimheidswater. Voor we het weten is het alweer bijna 12uur. De champagne-glazen worden klaar gezet en dan is het zover: 2012. Eindelijk ook in San Diego, het Nederlandse thuisfront had 9 uur daarvoor al gebeld om ons een gelukkig nieuwjaar te wensen. Raar idee eigenlijk. Hier nu dus ook 2012.

Na iedereen gelukkig nieuwjaar te hebben gewenst, loopt iedereen het balkon op om van het vuurwerk te genieten. Niet dus, helemaal niets is er te zien. Gelukkig knalt de kurk van de champagne goed, daar moeten we het dan maar mee doen. Het blijkt dus echt waar te zijn: er wordt in San Diego geen vuurwerk afgestoken. De reden is brandgevaar, het is te droog overal en dus brengt vuurwerk afsteken een te groot risico met zich mee. Het had zo mooi kunnen zijn, te meer ook omdat bij iedere american football wedstrijd in het Qualcomm-stadium er wél kilo's vuurwerk de lucht in gaan.

Omdat er buiten niets te beleven valt, besluiten we om binnen maar weer met een spel verder te gaan. Nadat Johan en Freke met de kinderen naar huis zijn gegaan, sluiten wij de avond af met Catannen.

Doorgaan, vooral doorgaan

Nog net bijgekomen van de vele indrukken in Las Vegas, is het vandaag alweer tijd voor nieuwe ervaringen. Voor de dames in de vorm van een heerlijke massage, voor de heren in de vorm van sporten: eerst duiken bij La Jolla shores en daarna bowlen.

Het is alweer drie jaar geleden dat Rob heeft gedoken, maar volgens de duikschool is dat geen probleem. Het duiken in La Jolla shores is 'as easy as it gets'. Het is namelijk een strandduik. Voor Ralph is het slechts een half jaar geleden, dus daar maakt men zich al helemaal geen zorgen over.

Duiken in California betekent ietwat kou leiden. Ietwat, omdat je volledig ingepakt het water ingaat. De kou blijkt uiteindelijk reuze mee te vallen en ook het duiken voelt weer als vanouds. Wel is het even wennen aan het beperkte zicht onder water. Met slechts 3 meter zicht in het begin van de duik is het erg prettig dat de dive-master een zaklamp bij zich heeft. Wat later in de duik wordt het zicht beter (6-7 meter) en zien we een paar kreeften, krabben en een zeeleeuw! Verder ligt de bodem bedekt met tapijten van eieren van de octopussen. Een erg apart en mooi gezicht.

Na 39 minuten onder water gezeten te hebben is de duik ten einde. Een van de duikers heeft geen lucht meer. Helaas, want dat betekent dat de laatste 200 meter naar het strand toe, boven water gezwommen moeten worden. Gelukkig onder begeleiding van een zeehond, dat dan weer wel.

Na de gegevens van de duik in het logboek te hebben ingevuld, nemen we afscheid van de dive-master en gaan we terug naar huis voor een lekkere warme douche. Daarna gaan we bowlen. Typisch amerikaans, integreren gaat zo gemakkelijk hier.

Het bowling-centrum heeft 39 banen (ter vergelijking: het grootste bowling-centrum van Nederland heeft er 35) en alle banen zijn bij binnenkomst bezet (dat is dus om half vier vrijdag-middag...). Dan maar snel een vette hap tijdens het wachten. 20 minuten later staan we op de baan voor een uurtje bowlen. Ralph haalt de hoogste score van de 4 partijen (160), Rob het hoogste gemiddelde (126). Beide verlaten dus tevreden het bowling-centrum.

Zou het gelukt zijn?

De derde dag in Vegas. De laatste hotel-casino's staan op het programma, dus dat geeft nog genoeg mogelijkheden tot rijkdom. Uiteindelijk duurt het bekijken van de laatste hotels tot half vier 's middags, waarna we rijk aan ervaringen en indrukken de I-15 terug naar San Diego nemen.

Het is dus toch gelukt: rijk worden. Al hadden we het ons toch anders voorgesteld. De weg terug verloopt voor een groot gedeelte in het donker en dat betekent dus dat we de zon in de woestijn en tussen de bergen zien ondergaan. Autorijden kan dan best heel erg mooi zijn.

Om kwart voor negen 's avonds zijn we terug in San Diego. We besluiten om deze mini-vakantie af te sluiten bij een japans restaurant in de buurt van ons appartement. De laatste 100 meter mag Sandra daarna terugrijden, Rob neemt namelijk een heerlijk pilsje ter afsluiting.

Viva Las Vegas

Dag twee in Vegas. We worden rond 9 uur wakker en weten nog precies wat we gedaan hebben de dag ervoor. Gelukkig maar, dan kunnen we gewoon het geplande programma uitvoeren. Na een stevig ontbijt vertrekken we naar de Hoover-dam. Een van de vele wereldwonderen (volgens onze amerikaanse vrienden).
De rit naar de dam verloopt voorspoedig, maar het laatste stukje duurt langer dan verwacht. Stapvoets leggen we de laatste 1.5mijl af. De reden is een totaal zinloze inspectie van alle auto's. Vriendelijk zwaaien we ons door de controle heen. We parkeren de auto en lop naar de nieuwe snelweg die langs de dam loopt. Reden hiervoor is dat de dam vanaf het voetpad langs deze snelweg goed te bekijken is:

Op de weg terug naar de auto, wordt plots duidelijk waarom men er in is geslaagd de dam te bouwen:

Omdat het die dag erg druk bij de dam blijkt te zijn, besluiten we om het bij het mooie uitzicht te laten en terug te rijden naar Las Vegas.
In Las Vegas aangekomen herhaalt de vorige dag zich. Drankje in de bar, even gokken en daarna Las Vegas bekijken. We beginnen in ons eigen hotel. We pakken de lift helemaal naar boven en genieten van het prachtige uitzicht over een verlicht Vegas.

Daarna volgt een stevige wandeling over de Strip. Vanaf Treasure Island (waar we een piratenshow bekijken waarbij een schip komt aanvaren en zinkt!) lopen we uiteindelijk tot aan New York New York. Tijdens de wandeling lopen we uiteraard bij verschillende hotel-casino's naar binnen en vindt Helga een nieuw spel uit: kwartitten. Ofwel: probeer zoveel mogelijk unieke plaatjes van schaars geklede dames te verzamelen. Loop een keer 's avonds over de strip en je begrijpt vanzelf wat kwartitten betekent.

Vanaf New York New York pakken we de taxi terug naar ons hotel voor een laatste drankje. Morgen de laatste hotels bekijken en dan weer terug naar San Diego. En nog even rijk worden, dat moet ook nog.

Nooit meer werken

Vandaag gaat het gebeuren. We worden rijk. Zo rijk, dat we nooit meer hoeven te werken. De reden is simpel: we gaan twee dagen naar Las Vegas. We gokken ons rijk! Vanuit San Diego is Las Vegas iets meer dan 300 mijl rijden (ofwel 480km). Dat is met de auto goed te doen en dus rijden we naar Vegas. De weg naar Vegas is eenvoudig. Zorg dat je op de I-15 naar het noorden komt (dat is vanaf ons rechts-links-links), volg die weg 480 km en Las Vegas ligt aan je rechterhand. Zonder fout te rijden komen we dan ook in Las Vegas aan. De I-15 voert je door prachtige natuur (woestijn met bergen) en de 6.5 uur die de rit uiteindelijk duurt, zijn dus snel voorbij.

We slapen in het Stratosphere hotel. Het hoogste hotel aan het begin van de strip. Daar aangekomen is het snel inchecken en dan nog vlug een uurtje rijk worden (gokken dus). Sandra en Helga hebben geen uur nodig om met winst het casino te verlaten. Beide winnen na een druk op de knop $21.50.

Na het gokken gaan we naar The Fitzgeralds. Een hotel in het oude Vegas. Hier hebben we een murder-dinner-show geboekt met de uitstekende titel 'marriage can be murder'. Niet alleen met Helga en Ralph, maar ook met Jasper en Noor (corso-vrienden). De eerste avond voor ons is de laatste avond voor hun en brengen we samen door. Jasper blijkt een uitstekende reisleider, dus dat is mooi meegenomen. Ook leuk om te horen dat het Jasper en Noor goed bevalt in Denver. Wij Nederlanders lijken ons overal wel thuis te voelen (in tegenstelling tot Dorothy: "there is no place like home" (2x, klik rode schoentjes tegen elkaar))

De murder-dinner-show is erg leuk. Ralph en Rob worden ook nog als verdachten ondervraagd wat nog wat leuke momenten en bijnamen opgelevert. Meer willen we er nu niet over kwijt.
Na de show besluiten we om nog een stukje oud en nieuw Vegas te gaan bekijken. We kijken onze ogen uit. Compleet over-the-top maar wel met aandacht voor detail is Vegas een kermis voor volwassenen. De hotels zijn onvoorstelbaar groot en eenmaal binnen raak je elk gevoel voor tijd kwijt. In de paar uur tijd die we over de Strip hebben gewandeld hebben we in totaal 3 hotel-casino's weten te bekijken: The Mirage, The Bellagio en Ceasars Palace. Een aantal sfeerbeelden.

Nadat Jasper en Noor ons bij ons hotel hebben afgezet nog snel een drankje (en uiteraard nog wat gokken).

Morgen de rest van de Strip bekijken. En rijk worden, dat moet ook nog...

Op jacht

Tweede kerstdag, een ideale dag voor walvissen te gaan spotten. De boot vertrekt 's middags pas, dus in de ochtend hebben we ook nog tijd om naar La Jolla te gaan. Een van de mooiere plekken in ons San Diego. Na een lekker ontbijtje in hotel El Cavia, gaan we op weg naar La Jolla. Omdat het eind December is, schijnt de zon en zal het ook vandaag weer rond de 20 graden worden (Celcius uiteraard).

Ook vandaag is het weer gezellig druk in La Jolla en ook dit keer ruiken we de zeeleeuwen en vogels al van een afstandje. Bij de zee aangekomen, ziet Sandra in de verte wat dolfijnen zwemmen. Te ver weg om op de foto te zetten, maar als het meezit lukt dat vanmiddag misschien wel. Het vinden van walvissen gaat vaak gepaard met het vinden van dolfijnen. We zien wel.

Na wat mooie foto's gemaakt te hebben gaan we op pad naar Hornblower. De organisatie waarmee we op zoek gaan naar walvissen. Bij de boot aangekomen blijkt het erg druk te zijn. De boot zit helemaal vol, wat betekent dat er zo'n 300 man aan boord gaan. Onder hen ook collega Johan met zijn gezin. Toeval bestaat niet?

Na nog geen uur varen komen de eerste dolfijnen in zicht. Honderden dolfijnen zullen we zien, maar om ze op de foto te krijgen valt nog niet mee. Vrolijk springen ze rond de boot uit het water.

De walvissen gedragen zich wat dat betreft wat statiger. Walvissen! In totaal 5 stuks. Regelmatig zien we een walvis water spuiten waarna hij weer onder water verdwijnt; uiteraard met het karakteristieke beeld van de staart waarmee hij tot ziens zwaait. Een prachtig zicht en al met al dus een meer dan geslaagde reis.

Op de weg terug naar San Diego, begint de zon te zakken. Dat levert dus ook nog wat mooie sfeerbeelden op. Het blijft hier genieten.

vriendendienst

Op 1e kerstdag gaan wij naar Los Angeles. Niet om kerstmis te vieren, maar om onze vrienden Helga en Ralph op te halen. Zij zullen anderhalve week bij ons blijven. Vlucht KL601 landt rond 12 uur 's middags. Wij zijn rond half een op het vliegveld en net als we een parkeerplaats willen zoeken belt Ralph; ze staan al buiten bij de terminal te wachten. Vijf minuten later zijn wij bij de terminal en kan onze vakantie echt beginnen.

Omdat Ralph en Helga (R&H) een lange vlucht achter de rug hebben, besluiten we om er een actieve dag van te maken. Dat wordt dus een rondleiding door Hollywood (inclusief lunch in het Hardrock café), een foto van de Jim Henson studio's (Helga is megamuppetfan (mooi wordfeudwoord (dit trouwens ook))) en in razend tempo via Rodeo Drive door Beverly Hills.

Al met al veel indrukken voor een eerste dag. De terugweg naar ons huis verloopt rustig, vooral ook omdat de meeste passagiers in slaap vallen. Thuis aangekomen genieten we van een heerlijk kerstdiner: BBQ met sla. Wat wil je nog meer. Slapen, dat willen H&R. Wij bedenken nog even een programma voor morgen.

Dierentuin

Het wordt steeds meer een dierentuin.
Jij: "Wat wordt steeds meer een dierentuin?"
Wij: "Ons appartement"
Jij: "Hoezo?"
Wij: "Nou gewoon, omdat er nog eens drie cavia's bij ons zijn komen wonen."
Het hele verhaal dan maar:
Sandra doet vrijwilligerswerk bij de Wee Companions. Iedere woensdag kooien schoonmaken en in de tussentijd cavia's knuffelen. Erg leuk, maar er moet meer geknuffeld worden. Vooral met de kleinste cavia's. Die moeten wennen aan het feit dat ze als huisdier door het leven zullen gaan en moeten dus wennen aan knuffelen. Dat lukt uiteraard niet met een 5-tal minuten per week, dat moet met uren per week tegelijk (anders worden ze bang en worden ze nooit geadopteerd). Daar gaat Sandra dus voor zorgen. Drie mannetjes (Rob krijgt hevige concurrentie de laatste weken) zijn uitverkoren om bij ons huisdier-geschikt te worden gemaakt. Ofwel: Sandra gaat deze beestjes knuffelen, borstelen en wat al niet meer. Nu vraag je je weer af: "borstelen'?". Jazeker, de cavia's die we erbij hebben gekregen, hebben alle drie zéér lang haar. Je zou ze bijna de hele dag naar metal laten luisteren, zo lang is het haar al van onze 2 maanden oude huisgenootjes. Het haar is zo lang, en de cavia's zo klein (ze passsen nog in je hand), dat het moeilijk is om de voorkant van de achterkant te onderscheiden als ze in de kooi zitten. Om jullie volgende vraag dan maar meteen te beantwoorden: "1 tot 2 maanden (naar verwachting)." Dat is de tijd die het duurt om ze huisdier-geschikt te maken. Komen er daarna nog meer cavia's? Wie weet, dat zou zo maar kunnen. Rest er nog een ding: de foto's:



Zoek de voorkant...

Woensdag wisten we dat Sandra cavia's huisdier-geschikt ging maken (Rob had 'vooruit dan maar' gezegd). Om het te vieren, hadden we nog wat vuurwerk geregeld:

Het vuurwerk knalde zo hard, dat het alarm van verschillende auto's afging. Ze zullen het weten dat we er cavia's bij hebben. Of was het nou omdat Helga op dat moment jarig was (Nederlandse tijd). Of omdat er iets in het Qualcomm stadion te doen was. Helemaal zeker zullen we het nooit weten, maar feit is wel dat men hier weet wat vuurwerk afsteken is. Dat belooft nog wat voor oud-op-nieuw (al kunnen we nergens vuurwerk kopen). We zien het wel. Eerst maar eens Vegas overleven. Daarover later meer.

Speciaal voor jullie

Ook in San Diego is het bijna kerstmis. Dat duurt hier één dag en niet twee zoals in Nederland. 2e Kerstdag bestaat hier niet, dat is gewoon een dag als alle andere. Gelukkig heeft Rob de week tussen kerst en oud-op-nieuw vrij dus wel of geen 2e kerstdag, maakt voor hem niet uit.
Bijna kerstmis dus. Wel of geen boom, dat was hier de grote vraag. Bomen hebben ze hier in overvloed, echte en kunst. Het voordeel van een kunstboom is dat je niet overal naalden hebt liggen (en dat wil je niet in een appartement met vrijwel overal vloerbedekking). Een ander voordeel is dat de lampjes al ingebouwd zitten, geen gehannes met het snoer eerst uit de war zien te halen en zo. Het voordeel van een echte boom is dat die echt is, maar dat is dan ook het enige. We hebben er lang over nagedacht en uiteindelijk besloten om voor géén boom te gaan. Wel zouden we de boel binnen versieren. Geen boom dus. Twee dagen na dat dit besluit was genomen, stond er toch een boom in de huiskamer. Een neppe, dus voor volgend jaar zijn we ook al weer klaar.
Vandaag zijn we rond die boom (Snoopy heeft zo'n zelfde...) gaan liggen en hebben we een heuse kerstfoto gemaakt. Onze manier om aan iedereen een vrolijk kerstfeest en een gelukkig 2012 te wensen.

Vrolijk Kerstmis en een gelukkig nieuwjaar!!

Voor de oplettende kijker: de derde cavia is onze laatste aanwinst. Rob is niet meer de enige man in het  appartement. De cavia heet Grafton Grey (Grey voor vrienden) en Sandra heeft hem gevonden via haar vrijwilligerswerk bij de Wee Companions. We hebben hem dus gered zogezegd. Als dat geen kerstgevoel is.

Overal lampjes

Bijna was het ons gelukt. Een rustig weekend thuis zonder dat we ergens naar toe zouden gaan. Bijna, want dit weekend was ook de 'parade of lights' in San Diego. Een hondertal boten die, versierd met lampjes, langsvaren. Een van de vele festiviteiten rond kerstmis in San Diego. Omdat we een parade wel gewend zijn (nog iets minder dan 10 maanden...), waren wij van de partij.
De parade zou om half zes beginnen, dus wij waren ruim op tijd aanwezig. De auto geparkeerd net buiten seaport village en voor de zekerheid nog maar even nagevraagd of we hier wel onze auto mochten parkeren. Het antwoord was bemoedigend: ''Who cares, it's Sunday. Every policeman is at home watching the game. See here it says 'permit required', a nice spot for my car. Enjoy the parade!'' Mooi, gratis parkeren, recht voor de deur.
Omdat we ruim op tijd waren (de parade zou uiteindelijk pas om half zeven bij ons langs varen) was er zelfs nog plaats op een terras langs het water. Lekker zittend onder een warmte-lamp, met een hapje en een drankje de zon zien onder gaan. Daarna trokken de boten aan ons voorbij. Ultiem vakantie-gevoel.

Het moet gezegd worden: de boot-bezitters hadden er werk van gemaakt. De boten zagen er prachtig. Het publiek was ook erg enthousiast, maar dat zijn we ondertussen wel van onze Amerikaanse vrienden gewend. Veel foto's konden we niet maken, het was donker en dan blijkt ons cameraatje beperkt in mogelijkheden, maar filmpjes maken ging des te beter.

Op de weg terug nog maar een foto van een kerststerkerstboom gemaakt (mooi scrabble-woord). De auto stond er nog.

Thuis aangekomen hebben we ons appartement kerst-klaar gemaakt. We zaten lekker in de stemming.

X-Factor USA

Eindelijk was het dan zover... Afgelopen woensdag ben ik samen met Alma en Freke (de vrouwen van collega's van Rob) naar X-Factor USA gegaan. Alma had 3 priority tickets weten te regelen, dus we kwamen zeker binnen. We zijn lekker op tijd vertrokken om naar Los Angeles te gaan. Daar aangekomen zijn we eerst lekker gaan lunchen bij de Cheesecake Factory. Hier hebben ze vanalles, maar als toetje natuurlijk zoals de naam al doet vermoeden heel veel verschillende soorten Cheesecake (maar deze hebben we nu niet gehad...deze bewaren we voor morgen, want dan gaan we daar eten met alle dames). Daarna zijn we naar de Studio gelopen waar mensen al lang stonden te wachten om binnen te kunnen. En dan moet je nagaan dat deze rij niet eens zeker was van een plekje om naar binnen te mogen. Dan sta je 4 uur te wachten en kun je mogelijk weer naar huis... Je mocht je gsm niet meenemen, dus heb ik wat foto's van internet gevonden.

Wij hadden dus zoals gezegd priority tickets, dus we mochten zeker naar binnen mits we er voor half 2 waren. Dat waren we, dus mochten we ook in een lange rij aansluiten en kregen we allemaal een stempel. Na een paar uur wachten was het dan zover. We konden eindelijk de studio in. Deze was kleiner dan verwacht, op tv ziet het er allemaal zo groot uit maar in het echt valt dat dus tegen, al was het wel knus en had iedereen goed zicht op het podium.



Het was ook wel erg leuk om de jury in het echt te zien. Paula Abdul kent toch (bijna) iedereen...

Al met al een super leuke dag, veel meegeklapt (want dat moet natuurlijk als je in het publiek zit) en veel meegedanst met de acts. Moe maar voldaan kwamen we tegen de nacht thuis...

December Nights

Ofwel, een kerstmarkt in Balboa Park. Een jaarlijks terugkerend evenement hier in San Diego. Sandra had gehoord dat dit zeer de moeite waard was om te bezoeken. Wel moesten we rekening houden met de drukte. Het internet gaf dit ook al aan. Het beste kon je met het openbaar vervoer komen, want vanaf een uur of zes 's avonds, waren de nabij gelegen parkeerplaatsen vol.
Omdat wij op vrijdagavond zijn gegaan, zijn we dus met de auto gegaan. Dat viel vanwege de drukte inderdaad tegen. Een mijl van Balboa Park zagen we al veel mensen lopen en begon het stapvoets rijden. Op goed geluk zijn we daarom maar een woonwijk ingereden en na een kleine 10 minuten hadden we geluk. Een gezin reed weg en wij hadden onze parkeerplek.
Bij het park aangekomen zagen we pas hoe druk het was. Duizenden mensen waren op de kerstmarkt afgekomen. De kerstmarkt kan het best omschreven worden als véél kraampjes waar je voornamelijk wat kon eten. Volgens ons wordt de 'bratwurst' hier als een exclusief gerecht gezien, want ieder bratwurst-kraampje had een rij van zeker 15 meter lang. Naast de kraampjes was de bonsai-club ook van de partij met een aantal versierde kerstbomen en waren er verschillende kerstmannen waar je mee op de foto mocht. Uiteraard stonden her en der ook koren te zingen. Het koor van blinde mensen trok veel bekijks, al hadden zij dat zelf niet zo in de gaten. Verder was het park mooi versierd met verlichtte kerstbomen en kerstmannen. Rudolph ontbrak ook niet.
Uiteraard hadden we onze foto-camera meegenomen. Een kleine impressie:

Morgen komt Sinterklaas, we zijn benieuwd hoe braaf we zijn geweest.
Tenslotte: wat valt op in de volgende foto?

Is weer eens wat anders dan sneeuw...