Koalafornia

Ofwel: het nieuwe onderkomen van de koala's in de dierentuin van San Diego. Meer koala's met meer ruimte. Mooi om te zien.

Ook leuk om te zien: een cheetah die wordt uitgelaten. De Amerikanen houden keurig afstand. Verantwoord? Geen idee. Maar het levert wel weer een paar mooie plaatjes op.



Zeilen

Wat is er nou lekkerder dan een hele dag op het water zitten. Niet zo heel veel, en dus ging ik (Rob) afgelopen zaterdag met een aantal collega's zeilen. Samen met Rick en zijn vrouw, Mark, Johan en Frans op een 35ft zeilboot de dag doorgebracht.

Heerlijk ontspannen en genietend van de zon en af en toe een drankje, hebben we de skyline van San Diego langs ons voorbij zien glijden, hebben we in de verte Mexico zien liggen en hebben we zelfs een paar dolfijnen gezien.

De dag hebben we uiteindelijk in een restaurant met uitzicht op San Diego afgesloten.

Het leven in San Diego is zo slecht nog niet.

Kermis

Afgelopen woensdag hadden we bezoek. Marjolijn kwam voor een dag langs. Vorig jaar was ze ook al op bezoek geweest en dus was ze al naar de dierentuin geweest. Dit jaar zijn we naar de San Diego fair geweest. De kermis in San Diego duurt een aantal weken en schijnt zeer bekend te zijn. Vooral om het zeer vette eten wat er te kopen valt. Alles maar dan ook alles wordt er gefrituurd.

jum! een suikerspin met spek

Verder schijnt de kermis bijzonder groot te zijn. Volgens de gemiddelde Amerikaan heb je een volle dag nodig om de kermis te zien. Waarschijnlijk komt dit omdat zij bij iedere kraam weer een vette hap scoren, want wij hadden na een kleine twee uurtjes lopen de hele kermis wel gezien. Wel leuk om een keer gezien te hebben. Naast het eten en de attracties, was er een varkens-race (het schijnt dat het verliezende biggetje meteen in de frituur werd gegooid), was er een enorme alligator en paard (al hebben wij de dollar niet betaald om naar een belgische knol te gaan kijken), waren er boerderij-beesten en was de locale middenstand ook zeer goed vertegenwoordigd.

En speciaal voor ons (denken wij) waren er dahlia's. De een nog groter dan de ander. De grootste hadden de eerste prijs gewonnen. Wellicht een ideetje voor de wagen van dit jaar. Gegarandeerd dat de wagen dan na een uurtje prikken dicht zit, maar of die er mooier van wordt...

Na de kermis, zijn we naar Old Town geweest. Altijd leuk en voldoende keus voor lekker Mexicaans eten. Dat is dan ook weer goed gelukt. Vlak voor het eten, verrassend bezoek. Wij uiteraard op zoek naar een goede foto van het stinkdier (je ziet ze immers niet iedere dag). De andere bezoekers waren hier niet zo blij mee. "Don't scare it!!!". Vooral niet met het antwoord op dit verzoek: "Why, what is the worst that could happen?". Uiteraard hebben we het beestje niet laten schrikken.

 

 

Oh ja, uiteraard konden de dames het snacken op de kermis niet laten...

Af en toe zondigen mag ook best.

oerhollands schatzoeken met een bakker

Vandaag oerhollands wezen schatzoeken. Ofwel: de auto 1.5km van het strand parkeren (want daar is plek zat), fiets huren (ieder een fiets want een tandem geeft meer kans op ruzie: ''trap je wel?'') en vervolgens geo-cachen. Een heerlijke dag fietsend en cachend rond het vele water dat San Diego rijk is.

Rond een uur of elf hadden zaten we, begeleid door een strakblauwe hemel en een temperatuurtje van 24 graden, op de fiets en ging het richting strand waar als snel de eerste caches werden gevonden.

Rond een uur of een lekker gelunched (van al dat fietsen krijg je honger (en dorst: gelukkig is er ook in San Diego wit-bier)) en om vier uur weer de fietsen ingeleverd. In totaal 16 caches gevonden, en er liggen er hier nog veel meer! Binnenkort dus nog maar eens keer een fiets huren. Dan moeten we misschien wel eerst aan onze stealth skills werken, want geheel onopvallend waren onze zoekpogingen niet.

 

onopvallend cachen

   

iets minder onopvallend cachen

Al kunnen wij er ook niets aan doen dat half San Diego op of rond het water zat. Wel leuk om te zien en lekker om te ruiken aangezien de meeste amerikanen hun BBQ meenemen richting strand. Tentje mee, vlees mee, BBQ uiteraard niet vergeten en genieten.

Tenslotte de verklaring voor de bakker in de titel van deze blog. Sandra heeft weer een cursus taart bakken afgesloten. De laatste opdracht was erg goed gelukt. Een heerlijke taart die uiteindelijk werd versierd als '15 jarig bestaan'-taart voor de Wee Companions (de vrijwilligersorganisatie waar Sandra actief voor is). De Wee Companions bestaat 15 jaar en dat hebben ze dit weekend gevierd. Als verrassing bracht Sandra een taart mee. Naar goed Amerikaans gebruik werd deze zeeeeer uitbundig in ontvangst genomen. Terecht, want het was met recht een plaatje:

Beautiful crack

Het woord van vandaag is 'crack'. Een beautiful crack welteverstaan. Met beide handen zo ver mogelijk erin, rechtervoet erbij en jezelf weer een halve meter verder omhoog werken. Kortom:rotsklimmen. Meindert en Kristi hadden een groupon en wij gingen mee.

Om 8 uur 's ochtends was het verzamelen bij de ingang van Mission trails, een nabij gelegen natuurpark waar we al vaker zijn wezen geocachen. Na de veel te krappe klimschoenen te hebben uitgezocht (dat schijnt normaal te zijn), gingen we op weg naar de rotsen. Na 10 minuten wandelen, wees onze gids omhoog: we zijn 'bijna' op de plaats van bestemming

 

klimmen voor het klimmen

   

op naar de top

Het aanzicht van de te beklimmen rotsen was indrukwekkend. Er was keuze uit twee routes (een 'makkelijke' rode en een 'moeilijkere' blauwe). Voor de kenners: moeilijkheidsfactor 5.6 en 5.8. Voor een beginner betekent dit zoveel als 'de komende dagen is spierpijn gegarandeerd'.

Na de korte uitleg (vallen is niet mogelijk omdat het touw waarmee de klimmer gezekerd is continue strak wordt gehouden, naar beneden toe betekent een oneindig vertrouwen in het materiaal: achterover gaan hangen en langzaam naar beneden lopen), ging Meindert als eerste naar boven en het moet gezegd worden: het ging hem verdomd goed af. Weinig tips over waar de voeten danwel handen te plaatsen om naar boven te komen waren er nodig. Ook de moeilijkere route was geen probleem.

Voor Rob was het allemaal iets minder makkelijk, maar uiteindelijk heeft ook hij beide routes weten te klimmen. Al met al dus weer een mooie ervaring rijker.

Oh en de dames: Kristi heeft de rode route succesvol bedwongen (helaas geen foto). Sandra heeft voor de foto's gezorgd, het afdalen was een definite 'no way' en dan is klimmen dus ook geen optie.