Afgelopen woensdag hebben we het viertal compleet gemaakt. Het viertal der bekende Amerikaanse sporten welteverstaan. Na baseball, American football en basketball zijn we nu dan ook naar ijshockey geweest. Een heuse NHL-wedstrijd: Ducks tegen Columbus.
Samen met William, Alma en Thijs zijn we naar Anaheim gereden. Om 19:00 uur begon de wedstrijd. Na keurig op tijd te zijn vertrokken, een beetje file en van te voren een hapje te hebben gegeten waren we om precies 19:00 uur in het stadion.
De laatste regels van het volkslied hebben we nog meegepikt en daarna begon de wedstrijd.
De regels hadden we vantevoren snel van Thijs geleerd en dus wisten we dat er buitenspel bestaat in ijshockey, heb je powerplay als je met een man meer in het veld staat en wisselen beide teams aan de lopende band.
drukte bij het wisselen
Tijdens de periodes (er zijn er drie van ieder twintig minuten) wordt het spel af en toe stilgelegd om het ijs 'schoon' te maken. Een 6-tal mooie dames schaatst dan het ijs op en verwijdert het ijs-schaafsel. Zo heeft ook ijshockey een manier gevonden om mooie dames in de sport te verwerken. Hulde!
Uiteindelijk hebben de Ducks niet gewonnen (2-3 in overtime) maar dat maakte voor ons niet uit. Wij hadden een mooie avond. Veel spektakel, af en toe vechten op het ijs (weer eens wat anders dan 'sterren dansen')
en verlenging met sudden-death. Met recht 'sudden', want zodra Columbus hun derde goal in het net had liggen, stond iedereen direct op en verliet stil het stadion. Nog nooit een stadion zo snel leeg zien lopen.
Na gisteravond rond middernacht in ons hotel te zijn aangekomen, begint vandaag ons bezoek aan New Orleans. Vandaag geen georganiseerde tour, maar op eigen houtje de stad verkennen. Na een fantastisch ontbijt in het hotel (althans: dat hadden de verschillende reviews ons beloofd, maar we hadden uiteraard beter moeten weten. Amerikanen zijn kampioen in het overdrijven...) nemen we de streetcar (oude tram) langs Charles Street; een mooie laan met veel grote huizen in typische Louisiana stijl.
Aan het einde van de straat een groot park waar we lekker wat rondslenteren en de eerste cache (maar niet de mooiste) van onze trip vinden. Vervolgens een kort ritje met de bus richting Washington street (scheelt toch weer een mile in de zon lopen) en daarna lopen we op ons dooie gemak naar een kerkhof. Terwijl we richting kerkhof lopen valt ons de typische manier van hoe men hier in NO de bomen versiert op. Overal hangen kettingen (beads) in de bomen, een overblijfsel van een parade tijdens Mardi Grass.
Op het kerkhof is het lekker rustig (verrassend...). Men wordt hier boven de grond begraven omdat er veel vocht in de grond zit. Het kerkhof bestaat dus uit allemaal kleine tombes. Een uniek gezicht.
Na het kerkhof op zoek naar een plek om te lunchen. Bij het eerste restaurant worden we geweigerd (no shorts allowed) en bij het tweede restaurant is de wachttijd te lang (meer dan 1 uur). Bij het derde restaurant is de wachttijd slechts 20 minuten en wachten we dus geduldig in de zon op een tafel. Een lekkere lunch later (geen verrassing want NO staat bekend om erg lekker eten) nemen we de bus terug naar Canal Street en vanuit daar lopen we door het French Quarter naar Jackson Square.
In het French Quarter klinkt geregeld live muziek. Op verschillende plaatsen spelen straat-muzikanten Jazz of Cajun. Een unieke en zeer relaxte sfeer.
Ook op Bourbon street (het Stratums-Eind van NO) een unieke sfeer. Veel live muziek en vrijwel iedereen loopt rond met een drankje. De weinige mensen zonder drankje zijn weer op een heel andere manier bijzonder.
Rob kan uiteraard niet achterblijven. Gewapend met een Jester (the strongest drink on Bourbon street) lopen we terug richting hotel; even opfrissen voor het jazz-diner op de Mississippi. Het jazz-diner hebben we op een ouderwetse stoomboot. Zo een met een enorm schoepenrad.
Eerst lekker eten en daarna een stuk over de Mississippi varen. Uiteraard terwijl de zon ondergaat, dat levert mooiere plaatjes van NO op.
Voordat de band begint met spelen, nemen we nog een kijkje in de engine-room van de boot. Best interessant om te zien hoe het schoepenrad precies wordt aangedreven door stoom. Daarna begint de band met spelen. Heerlijke jazz! Als we weer aanleggen besluiten we om via Bourbon street naar het hotel terug te lopen. Morgen moeten we vroeg op. Dan wel voor een georganiseerde tour.
Vandaag gaan we met Cajun Encounters op stap. 's Ochtends bezoeken we twee plantages en 's middags verkennen we the swamp (het moeras).
Na weer een fantastisch ontbijt staan we op de afgesproken tijd bij de bus-stop en worden we keurig een twintig-tal minuten te laat opgehaald. Onze chauffeur blijkt haar (als dat maar goed gaat...) hele leven al in NO te wonen en vertelt gedurende de een-uur-durende trip naar de eerste plantage van alles over NO. Vooral de verhalen over Katrina (de orkaan die ervoor zorgde dat een groot deel van NO onder water kwam te staan) zijn indrukwekkend. Een uur later staan we bij de eerste plantage: Laura's plantation.
Wat volgt is een uitgebreid verhaal over de Creoolse familie die jarenlang de plantage heeft gerund. Het verhaal is interessant, met name wanneer er verteld wordt over de slaven. Het gedeelte over de 'rechten' van de slaven is wrang. Het opstellen van richtlijnen voor de eigenaar van de slaven over hoe ze te behandelen heeft uiteraard (vanuit slaaf-oogpunt gezien) geen zin als de eigenaar de invulling van de richtlijnen zelf mag bepalen.
Na nog een aantal foto's vertrekken we naar de tweede plantage. Hier weer een uitgebreid verhaal over de familie die er heeft gewoond. Wij genieten vooral van alles wat we zien. Het onthouden van al die namen en jaartallen die voorbij vliegen, gaat toch nooit lukken.
Na een korte tussenstop in NO, vertrekken we richting het moeras. Tijdens de rit naar het moeras legt de chauffeur uit dat er regelmatig alligators worden gespot langs de snelweg. Dit komt omdat de snelweg omgeven is door moeras en het kleine stukje gras langs de snelweg door de beestjes vaak als zonplek wordt gebruikt. Dat blijkt niet altijd een handige keuze, gezien de spontane bekentenis van onze (vrouwelijke) chauffeur. Zij heeft namelijk als sport het platrijden van alligators. Hoe groter de bus, hoe meer ze probeert om deze beesten te 'crushen'. Ligt de alligator iets te dicht bij de kant van de weg, dan zorgt zij voor een eenmalige ervaring voor het beest. Splet!
Een half uur na deze bekentenis, begint onze vaart door het moeras. We varen een kleine inham van de rivier in. Mooie natuur: af en toe een vogel en als klap op de vuurpijl wilde varkens. Onze gids lokt ze met marshmallows dichter naar de boot en daar blijken moeder en haar twee biggetjes gewild foto-materiaal.
De rest van de trip blijven we op de rivier zelf en gaan we op zoek naar alligators. In totaal spotten we er vier. De eerste blijkt de grootse: ruim drie meter.
Wanneer de zon langzaam onder begint te gaan, varen we terug naar de bus. In de twintig minuten die we daar moeten wachten, blijken we een makkelijke prooi voor de 'gnats' (soort van mug). Met de benen vol met jeukende bultjes rijden we terug naar het hotel.
Na een lekker diner besluiten we om nog 'even' naar Frenchmen street te lopen. Veel live-muziek en een avondmarkt. De avondmarkt is niet veel bijzonders, maar de band die in het café speelt waar we nog even een drankje drinken wel. De Pinettes, de enige all-female-brass-band of the world. Dat laatste zal vast wel niet helemaal waar zijn, maar het was wel een mooie afsluiter van de avond:
Omdat het pasen is, slapen we uit. Vandaag dus geen ontbijt in het hotel, maar in de farmers market in het French Quarter. Na het ontbijt, slenteren we wat over een vlooienmarkt en vervolgens lopen we door het French Quarter naar het Louis Armstrong park.
Tijdens de wandeling naar het park, komen we verschillende met kralen omhangen mensen tegen. Blijkbaar is er een parade geweest. Bij navraag blijkt dit inderdaad het geval geweest te zijn, maar gelukkig is er later op de dag nog een parade: de gay-parade. Geen betere dag voor een homo-optocht dan 1e paasdag. Ben benieuwd waar zij de eitjes verstoppen...
Omdat het nog ruim twee uur duurt voordat de optocht begint, hebben we dus nog tijd genoeg om door het park te lopen, lekker in de zon te zitten en in de oudste kroeg van de US een drankje te pakken. Zo gezegd zo gedaan:
oudste kroeg in de US
Om half vijf 's middags begint de optocht. Fantastisch om mee te maken. De optocht bestaat voornamelijk uit koetsen en auto's waarin een aantal homo's in jurk kralen aan het publiek uitdeelt. Uiteraard proberen wij ook zoveel mogelijk kralen te verzamelen.
de optocht begint
gratis eitjes
en kralen
verschillende
verbaasde?
toeschouwers
en veel
heel veel
vrolijke homo's
Anderhalf uur later is de optocht voorbij en lopen wij richting ons hotel terug. Helaas begint het op dat moment te regenen en moeten we noodgedwongen een kroeg in. Het wordt Pat O'Briens en even later zitten we dus aan de Hurricane (je moet er toch minimaal een drinken als je in NO bent). Als de drank in de man (en een beetje in de vrouw) is, eten we snel wat en eindigt er weer een mooie dag in NO. Uiteraard wel weer via een korte omweg via Bourbon street.
