Dat valt nog niet mee

Gewoon een maandag in San Diego. Rob naar het werk en Sandra op stap met Cindy. Niet voor de lol, maar vrijwilligerswerk. Na bijna een uur rijden zijn ze op de plaats van bestemming en dan begint het afzien. De foto's zeggen genoeg.

 

Afzien is het, zwaar afzien...

fruit snijden en zombies

De laatste blog is alweer een tijdje geleden, maar we hebben niet stil gezeten in zonnig San Diego. Rob heeft de laatste weken flink geschilderd in de nieuwe woning van Meindert en Kristi en Sandra heeft zich met een aantal dames verdiept in de kunst van het fruit snijden. Mochten we ooit een diner organiseren dan kan een en ander vanaf nu worden opgefleurt met tot kunstwerken omgetoverde tomaten, meloenen en paprika's.

 

Verder siert een heuse beker sinds kort onze schoorsteenmantel (inderdaad: wij hebben een kachel in ons appartement. De reden is ons onduidelijk met een temperatuur die 's avonds niet veel lager komt dan 15 graden maar het biedt nu dus wel plaats aan een beker). Sandra heeft namelijk de derde plaats tijdens een martial arts toernooi gehaald. Het resultaat een 40cm. grote beker.

En dan hebben we gisteren samen met Heidi en Jan-Willem (nieuwe lichting ITA's) aan een heuse haunted trail meegedaan (als voorbereiding op Halloween). Typisch amerikaans en dus leuk om gedaan te hebben. De spanning vooraf was groter dan de spanning tijdens de tocht. Met 15 man werden we in een bus gezet en werden we door 'echte' soldaten naar een zombie-infested terrein gebracht. Tijdens de rit stond de bus plotseling stil. Blijkbaar had de bus een zombie aangereden aangezien een hand uit de voorbumper werd gepeuterd. Dat die hand er al op zat voordat we de bus instapten maakt natuurlijk niets uit (maar je begrijpt dat het acteerwerk van Oscar-waardig niveau was). Iets later werd de bus uiteraard aangevallen door de zombies en na ook dit overleefd te hebben (niet geheel onverwacht want we hadden immers soldaten bij ons) kwamen we bij het terrein aan. Daar kregen we een paintball-gun in onze handen geduwd en konden we op jacht. Niet meer spannend maar wel leuk. Wachten tot een zombie aan komt rennen en vervolgens je gun leegschieten. Een half uurtje later stonden we weer veilig en wel bij de ingang. Zelfs de zombie gewapend met kettingzaag hadden we overleefd.

ook weer overleefd...

Daarna weer terug naar huis waar we gezellig nog wat hebben nagekletst.