Documentatie

Vandaag alweer de laatste dag van ons bezoek aan Washington. Gelukkig vertrekt het vliegtuig pas om 20:30 dus we hebben nog een hele dag de tijd om nog meer interessants te zien. We beginnen de dag met een ontbijtje en vervolgens lopen we door naar de National Archives. Een mooi gebouw, waarin de drie documenten liggen tentoongesteld die de basis voor het hedendaagse Amerika hebben gelegd: the Declaration of Independence, the Constitution en the Bill of Rights (met onder andere the right to bear arms).

Wanneer we bij de National Archives aankomen staat er al een redelijke rij. Twintig minuten later staan we bij de security en laten we onze tas controleren. We lopen door naar boven en tot onze verrassing staat daar weer een rij. Weer twintig minuten later staan we in de laatste rij. In deze laatste rij wordt ons (en de 50 anderen) uitgelegd dat het niet de bedoeling is om een rij voor de documenten te vormen. Hebben we net drie keer in de rij gestaan, is het bij de documenten de bedoeling om voor te dringen. Het moet ook niet gekker worden. Helaas wordt ons ook verteld dat het niet is toegestaan om foto's van de documenten te maken. Wel interessant om de documenten te zien die het Amerika van vandaag hebben gevormd en die ook model hebben gestaan voor de grondwet van vele andere landen.

Na dit stukje geschiedenis, nog meer geschiedenis in de vorm van een bezoek aan the National Museum of American History. Hier liggen onder andere de originele star spangled banner (ofwel: de amerikaanse vlag en de inspiratie voor het volkslied van de VS), de jurken die door de first ladies zijn gedragen tijdens de inauguratie van de president en ook Kermit de kikker. Verder uiteraard een tentoonstelling over de bijdrage van de VS aan de vele oorlogen die in de loop der eeuwen zijn uitgevochten.

 

Naast al het bovenstaande ook uitleg over het onstaan van de gloeilamp. We hadden weer veel kunnen leren. Daarnaast staat dit Smithsonian bij ons ook bekend als het museum met de meest waardeloze klantenservice. Bij het naar de WC gaan, stootte Sandra haar voet met als gevolg een bloedende dikke teen (die langzaam dikker en blauwer werd). Bij het vragen om een pleister was er nergens een pleister te vinden. Uiteindelijk hebben we er zelf een moeten kopen (voor de belachelijke prijs van 1$).

Omdat we de musea in vliegensvlug tempo bezoeken is er zelfs nog tijd voor een bezoek aan het museum ter nagedachtenis aan de holocaust. Bij aankomst bij het museum blijkt dat de kaartjes voor de vaste expositie al zijn vergeven. Dat betekent dat we het met de tijdelijke exposities moeten doen. De expositie over de keuzes die mensen maakten tijdens het Nazi-bewind (geef je je Joodse vriend nu wel aan of niet?) is indrukwekkend.

Na dit museum lopen we nog snel even bij the Bureau of Engraving and Printing naar binnen. Ook hier zijn de kaartjes voor de rondleiding al weer allemaal vergeven, maar in de ruimtes die we wel mogen bezoeken zien we in ieder geval hoeveel biljetten van 10 dollar er in een miljoen dollar passen (best veel) en hoeveel wij waard zijn uitgedrukt in biljetten van 100 dollar (altijd handig om te weten).

Daarna begint de dag tot een eind te komen. We lopen nog via het Washington Monument naar het World War II Memorial (hebben we dit ook bij daglicht gezien) en daarna groeten we nog een keer Obama (en weer doet hij niet open)

Daarna is het tijd om weer naar huis te gaan. Weer een aantal mooie herinneringen rijker.

Heel veel te zien

Vandaag beginnen we met een bezoek aan de kerk. Uiteraard wel eerst ontbijten, maar daarna meteen verder met het religieuze gedeelte van ons bezoek aan Washington DC. Veel animo voor een bezoek aan deze kathedraal lijkt er niet te zijn, aangezien we de enige passagiers in de hop-on-hop-off trolley zijn.

Na een half uurtje rijden, komen we bij de kathedraal aan. Een mooi gebouw. Helaas begint er op het moment dat wij aankomen net een mis (wie had dat gedacht op zondag 11uur 's ochtends?) en dat betekent dat we niet met de lift naar de top van de kathedraal kunnen gaan. Het uitzicht zullen we dus moeten missen. Wel probeert een vriendelijke gelovige Rob zover te krijgen om de mis bij te wonen. Vergeefse moeite zo blijkt (wie had dat gedacht?).

We lopen nog wat rond door de kelder van de kathedraal en nemen nog wat foto's.

Daarna vertrekken we weer richting downtown Washington. Dit keer via een weg die ons langs verschillende ambassades voert. De Nederlandse ambassade hebben we niet gezien, die zal dus wel ergens anders liggen. In downtown stappen we uit bij de voorkant van het Witte Huis.

Ook dit keer doet Obama niet open. Wanneer we naar de achterkant van het Witte Huis lopen, blijkt dat de toegang is afgezet. Blijkbaar heeft Obama op gezette tijden behoefte aan privacy? We besluiten om dan maar de trolley richting het Capitool te nemen. In de trolley vertelt de chauffeur ons over het oude postkantoor. Het blijkt dat je vanuit de top van dit gebouw van een mooi uitzicht over Washington kunt genieten. Gratis ook nog. Als echte Hollanders kunnen we dat aanbod natuurlijk niet afslaan. Gelukkig maar want het uitzicht is zeker de moeite waard.

Daarna is het tijd voor lunch en vervolgen we onze weg richting het Capitool. Vandaag stopt de trolley er wel en dus kunnen wij weer een aantal mooie foto's maken.

Na het Capitool wordt het tijd voor een bezoek aan een van de Smithsonian's. We besluiten om als eerste het National Air and Space museum te bezoeken. Een enorm museum. Moet ook wel, want er staan Tomohawk raketten en zelfs een van de prototypes van de Apollo Moonlander. Uiteraard wordt al het tentoongestelde vergezeld van informatie. Die nemen we maar voor lief, al die informatie onthouden we toch nooit.

 

Na dit museum hoppen we weer op de trolley en doen een rondje langs alle bezienswaardigheden en terug naar het startpunt van vandaag. Bij het startpunt aangekomen vragen we of er nog plaats is om vanavond de 'memorials by night'-tour te doen. Helaas zijn alle plaatsen al vol. Omdat het nog vroeg is besluiten we om nog maar een Smithsonian te bezoeken. Dit keer het National Museum of Nature History. Ook weer enorm groot en ook weer volgestouwd met mooie items. Vooral de dinosaurus skeletten en alle opgezette dieren zijn indrukwekkend.

Natuurlijk stoppen we ook even bij de grootste diamant van de wereld: de Hope Diamant.

Na twee uur in het museum te hebben rondgewandeld, worden we verzocht het museum te verlaten: sluitingstijd. Voor ons een goede reden om naar een restaurant op zoek te gaan. Tijdens het eten begint het hard te regenen. Gelukkig is het na het eten weer (bijna) droog, zodat we niet naar een taxi op zoek hoeven te gaan. Een twintig minuten later zijn we weer terug op de hotelkamer. Een einde van weer een heerlijke dag.

Heet is het, heet

Onze eerste volle dag in Washington. We staan redelijk op tijd op (het blijft toch vakantie) en ontbijten bij de Panera Bread in Chinatown. Althans, de wijk die Chinatown wordt genoemd. Veel meer dan een poort en wat Chinese tekens op de verschillende gebouwen is het niet.

Vanuit Chinatown lopen we naar Union Station waar we tickets kopen voor de hop-on-hop-off trolley van Old Town Trolley tours. De komende twee dagen zullen we het lopen proberen te beperken tot het absolute minimum. Het is namelijk heet, heel erg heet in Washington. Gepaard met de hoge luchtvochtigheid is het totaal geen ideaal wandelweer. Maakt ook niet uit, want de trolleyroute brengt ons naar alle bezienswaardigheden die we willen zien (althans in de buurt van: op de kaart lijkt alles dichtbij).

Vanuit Union Station rijden we in vliegensvlugge vaart langs het Capitool en de verschillende Smithsonian musea. Die bezoeken we morgen wel, dus dat we er vandaag niet stoppen is geen probleem. De eerste stop is bij het Jefferson Memorial. Deze schrijver van The Declaration of Independence (een van de 3 documenten die de VS hebben gemaakt tot wat het vandaag is) heeft een memorial van jewelste gekregen. Uiteraard met een beeld van hemzelf wat ook in dit geval niet meer meet dan de maximal toegestane 19ft6''.

Na dit memorial stappen we weer op de trolley (het is niet voor niets hop-on-hop-off) en rijden we door naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Niet alleen Franklin wordt er geeerd, maar ook zijn vrouw (lief he). Ook weer mooi om te zien. Vooral een aantal quotes van Mr. Roosevelt zijn mooi om te lezen.

Aan het einde van het memorial een mooi uitzicht op het Jefferson Memorial en ook een mooi uitzicht op onze volgende stop (waar we lopend naar toe gaan): het memorial voor dr. Martin Luther King Junior.

Het standbeeld is indrukwekkend.

Vanuit dit memorial lopen we (via een omweg omdat Rob de weg zogenaamd beter wist) naar het Korean War Memorial. Een memorial ter nagedachtenis aan een van de vele oorlogen waar de VS aan heeft deelgenomen. Je kunt maar een 'hobby' hebben. Wel weer prachtig om te zien. 19 standbeelden van soldaten die mooi reflecteren in de zwart marmeren muur die deel uitmaakt van het memorial. Bewust gedaan leren we. Met de gereflecteerde beelden komt het totaal aantal soldaten op 38. Hetzelfde getal als dat van de breedtegraad waar Korea op ligt en ook het aantal maanden dat de oorlog heeft geduurd.

Daarna is het tijd om te lunchen. Niet te lang want even later staat de trolley klaar om ons naar de nationale begraafplaats te brengen: Arlington.

Daar aangekomen lopen we direct naar de tombe van de onbekende soldaat omdat het bijna tijd is voor de wisseling van de wacht. Blijkbaar is het voor een amerikaanse soldaat een enorme eer om deze tombe te mogen 'bewaken', aangezien de soldaten die dit voor hun werk doen zich vrijwillig aanmelden. Onvoorstelbaar! Als een mechanische pop loopt deze soldaat continue heen en weer langs de tombe. Ook het wisselen van de wacht is een groot ceremonieel vertoon. Interessant om te zien maar het is moeilijk voor te stellen dat men dit vrijwillig als werk wil doen.

Na de wisseling van de wacht, bezoeken we het graf van de Kennedy familie.

Vervolgens wandelen we naar het Iwo Jima Memorial. Een memorial ter nagedachtenis aan de vele mariniers die gesneuveld zijn tijdens het favoriete tijdverdrijf van de US: oorlog voeren. Ook dit memorial (een standbeeld) is enorm. Het moet gezegd worden: de memorials in Washington zijn prachtig en maken grote indruk.

Daarna pikken we nog snel een geoache mee en lopen we weer terug richting de trolley. Na twee uurtjes in de brandende zon (het is namelijk heet: heel erg heet) is het wandelen is wel weer even genoeg geweest. De trolley zet ons weer keurig af bij het Lincoln Memorial en omdat de volgende trolley pas over 20 minuten vertrekt, bezoeken we nog snel het Vietnam Memorial (uiteraard weer ter herinnering aan een oorlog). Ook dit memorial is zeer indrukwekkend. Op een meterslange muur (100m) staan alle namen van de gesneuvelde soldaten vermeld. De hele muur staat volgeschreven! In gepaste stilte loopt iedereen langs de muur.

Als de trolley komt zit de dag er bijna op. Wanneer we uitstappen is het plan om naar het hotel terug te lopen (dat is slechts 20 minuten), maar gelukkig stappen we tegenover het HardRock café uit. Kunnen we eerst even lekker eten (en drinken!) voordat we aan onze laatste wandeltocht van de dag beginnen. Al met al een prachtige dag. Het valt niet mee: wonen in Amerika.