Na weer een fantastisch ontbijt staan we op de afgesproken tijd bij de bus-stop en worden we keurig een twintig-tal minuten te laat opgehaald. Onze chauffeur blijkt haar (als dat maar goed gaat...) hele leven al in NO te wonen en vertelt gedurende de een-uur-durende trip naar de eerste plantage van alles over NO. Vooral de verhalen over Katrina (de orkaan die ervoor zorgde dat een groot deel van NO onder water kwam te staan) zijn indrukwekkend. Een uur later staan we bij de eerste plantage: Laura's plantation.
Wat volgt is een uitgebreid verhaal over de Creoolse familie die jarenlang de plantage heeft gerund. Het verhaal is interessant, met name wanneer er verteld wordt over de slaven. Het gedeelte over de 'rechten' van de slaven is wrang. Het opstellen van richtlijnen voor de eigenaar van de slaven over hoe ze te behandelen heeft uiteraard (vanuit slaaf-oogpunt gezien) geen zin als de eigenaar de invulling van de richtlijnen zelf mag bepalen.
Na nog een aantal foto's vertrekken we naar de tweede plantage. Hier weer een uitgebreid verhaal over de familie die er heeft gewoond. Wij genieten vooral van alles wat we zien. Het onthouden van al die namen en jaartallen die voorbij vliegen, gaat toch nooit lukken.
Na een korte tussenstop in NO, vertrekken we richting het moeras. Tijdens de rit naar het moeras legt de chauffeur uit dat er regelmatig alligators worden gespot langs de snelweg. Dit komt omdat de snelweg omgeven is door moeras en het kleine stukje gras langs de snelweg door de beestjes vaak als zonplek wordt gebruikt. Dat blijkt niet altijd een handige keuze, gezien de spontane bekentenis van onze (vrouwelijke) chauffeur. Zij heeft namelijk als sport het platrijden van alligators. Hoe groter de bus, hoe meer ze probeert om deze beesten te 'crushen'. Ligt de alligator iets te dicht bij de kant van de weg, dan zorgt zij voor een eenmalige ervaring voor het beest. Splet!
Een half uur na deze bekentenis, begint onze vaart door het moeras. We varen een kleine inham van de rivier in. Mooie natuur: af en toe een vogel en als klap op de vuurpijl wilde varkens. Onze gids lokt ze met marshmallows dichter naar de boot en daar blijken moeder en haar twee biggetjes gewild foto-materiaal.
De rest van de trip blijven we op de rivier zelf en gaan we op zoek naar alligators. In totaal spotten we er vier. De eerste blijkt de grootse: ruim drie meter.
Wanneer de zon langzaam onder begint te gaan, varen we terug naar de bus. In de twintig minuten die we daar moeten wachten, blijken we een makkelijke prooi voor de 'gnats' (soort van mug). Met de benen vol met jeukende bultjes rijden we terug naar het hotel.
Na een lekker diner besluiten we om nog 'even' naar Frenchmen street te lopen. Veel live-muziek en een avondmarkt. De avondmarkt is niet veel bijzonders, maar de band die in het café speelt waar we nog even een drankje drinken wel. De Pinettes, de enige all-female-brass-band of the world. Dat laatste zal vast wel niet helemaal waar zijn, maar het was wel een mooie afsluiter van de avond:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten