Joshua Tree

Maandag is Memorial Day en dus heeft Rob een lang weekend. Een ideale gelegenheid om meer van de VS te gaan verkennen. Vandaag Joshua Tree. Na ongeveer 2.5 uur rijden komen we aan bij de zuid-ingang van dit nationale park.We blijken een goede dag te hebben uitgekozen. Strak blauwe lucht en toch maar 24 graden. Ideaal wandelweer.

Vlakbij de ingang ligt het Cottonwood Visitor Centre waar we informatie inwinnen over de wandelingen in het park. Omdat we maar een dag in het park zullen zijn, worden ons de volgende wandelingen aangeraden: Mastodon Peak, Cholla Cactus Garden, Arch Rock, Skull Rock, Cap Rock, Keys View en Hidden Valley. Zo gezegd zo gedaan.
De eerste wandeling naar Mastodon Peak blijkt meteen een voltreffer. De weg naar de top toe is een redelijke klim en uiteraard is er nergens schaduw, maar het uitzicht (met in de verte de Salton Sea) maakt dit alles meer dan de moeite waard.

Na het vochtgehalte te hebben aangevuld rijden we verder naar de volgende wandeling, een rondje van 500m langs pluizige cactussen die om de een of andere reden daar blijken te groeien.

Tijdens het rijden naar Arch Rock blijkt dat het landschap van Joshua Tree vele gezichten kent. Dor in het zuiden en naar het noorden toe veel groener en bezaaid met rotsen. De vele rotsen maken wel dat Arch Rock wat lastiger te vinden is (de spreekwoordelijke naald):

Maar uiteindelijk lukt het ons toch.

Na Arch Rock zien we eindelijk ook de Joshua Trees. Vanuit het niets duiken ze ineens op zo lijkt het. Honderden tegelijk. Blijkbaar is de grond in het noorden beter in het vasthouden van water waardoor de bomen kunnen groeien. Een mooi gezicht.

Via Skull Rock rijden we door naar Cap Rock waar we weer een korte wandeling maken.

Vanuit Cap Rock rijden we verder naar Keys View, waar we een prachtig uitzicht hebben over de San Andreas breuklijn. Mocht er ooit een grote aardbeving in Californië plaatsvinden dan breekt hier de wereld in tweeën.

De dag in het park sluiten we af met een wandeling door de Hidden Valley.

Rob is het er helemaal mee eens.

Vanuit het park is het daarna nog maar een klein stukje rijden naar 29 Palms, waar we zullen overnachten. Bij het hotel aangekomen vragen we aan de balie waar we het beste kunnen gaan eten. De lokale mexicaan wordt aangeraden. Voor ons is het nog steeds een raadsel waarom. Geen sfeer, matig eten en een klaarblijkelijk blinde bediening. Bij het bestellen van een glas bier wordt naar de ID van Rob gevraagd. Joyce snapt er ook niets van, "But he's already very old". Bedankt Joyce.
Als Rob even later in de supermarkt het bier voor op de kamer wil afrekenen, herhaalt hetzelfde tafereel zich. Bij het zien van Rob zijn rijbewijs reageert de cassiere gelaten: ''Oh, you're the oldest one we asked to show his ID today". En bedankt!