Vrijwilligerswerk in the USA

Het volgende verhaal is helemaal niet interessant als je niet van cavia- en hondenverhalen houd, dus je bent gewaarschuwd...
Vandaag ben ik voor het eerst mee gaan helpen (kooien schoonmaken) bij een foster opvang van WEE Companions. Dit is een organisatie die kleine knaagdieren opvangt, zoals hamsters, cavia's, ratten, chinchilla's en konijnen. Ik ben hier vorige week voor op 'sollicitatie' geweest en aangenomen. Ik begrijp nu ook beter waarom ze er hier zo'n heisa van maken om vrijwilligers aan te nemen. Er zijn namelijk ook veel mensen die moeten solliciteren voor 'vrijwilligerswerk' vanuit de overheid in verband met uitkeringen en dergelijke. Ze hebben hier dus al vaker 'vrijwilligers' gehad die het liever niet deden. Ze waren dus ook erg blij met mij omdat ik echt vrijwillig ben gekomen. Vaak gaan vrijwiligers in de weekenden helpen bij de zogeheten pet-adoption-events. Ik heb vanaf het begin aangegeven dat ik vooral iets zoek voor door-de-week aangezien Rob en ik in de weekenden vanalles willen gaan zien hier. Ik kon dus aan de slag bij Debbie. Zij woont in een dorp genaamd El Cajon. Dit ligt op 20 minuten rijden van ons appartement, dus goed te doen (onderweg ook ontzettend mooie uitzichten gehad trouwens). Bij Debbie aangekomen maak ik kennis met een erg vriendelijke 'grote' vrouw. Ze gaat me voor naar een kamer van haar toch al vrij kleine, volle huisje die helemaal voor haar dieren is. Ze heeft maar liefst ongeveer 50 cavia's en dan ook nog een aantal ratten! Dus dat zijn flink wat kooien om schoon te maken. Gelukkig zitten er veel cavia's bij elkaar (per 2 of meerdere), dus dat scheelt weer. En toen gebeurde het... ik draaide me om en zag...
een naakte cavia... nou die had ik echt nog nooit live gezien. Ik had graag een foto willen maken maar aangezien ik dat een beetje raar vond mijn eerste dagje heb ik een look-a-like van internet geplukt:

Hoe grappig is die! Ik vond hem erg lelijk dus. Er bleken meerdere naakte modellen rond te lopen waarvan er een Fonz heet (waarvan de Fon voor: freak of nature stond vertelde Debbie). Dit was een cavia die een beetje heel erg tussen wal en schip viel en hierdoor bijna geeutaniseerd was bij de vorige opvang omdat ze dachten dat hij ernstig ziek was. Het is eigenlijk zo'n zelfde cavia dan hierboven, maar dan met rond zijn nek heel veel haar zoals bij een leeuw. Mocht ik volgende week de ruimte voelen dan maak ik zeker een foto van hem. Er zat ook een groep zogeheten sanctuary cavia's (zo'n 9 stuks inmiddels) bij elkaar. Dit zijn de cavia's die niet meer geadopteerd kunnen worden in verband met ziekte of ouderdom. Het is één mannetje Valentino en zijn dames noemen ze bij de opvang de Bobble heads (je weet wel die poppetjes die je vaak op het dashboard ziet staan met die bewegende hoofdjes). Ze zijn zo genoemd omdat ze bijna allemaal een hersenbloeding of iets dergelijks gehad hebben en dus met hun hoofdjes knikken... ahhh.
Verder was er ook een naakte rat... erg raar...

Maar last but not least ook pasgeboren cavia's. Deze waren vannacht geboren dus nog erg klein en schattig (en snel heb ik gemerkt met het uit de kooi halen om deze schoon te maken).

Volgende week ga ik terug om weer te helpen. Als Debbie dit alleen moet doen is ze er minstens 8 uur mee bezig (kun je nagaan dat dit elke week terug komt).

Morgen ga ik samen met Cindy de Labradors uitlaten bij Camp Schultz. Dit is een hondenpension waar stichting Labrador & friends honden onderbrengt die nog niet in een fostergezin of adoptiegezin zijn geplaatst. Deze honden komen er niet veel uit en hebben veel energie. Ze hebben dus mensen nodig die deze honden willen uitlaten, met ze spelen en evt. borstelen. Dit doe ik dus elke week samen met Cindy. Cindy heb ik leren kennen toen zij met één van de honden van L&F op een event stond voor honden adoptie. Hier was ik gaan kijken naar wat de stichting zoal doet. De stichting red dus vooral honden uit zogeheten High kill shelters. Vooral zwarte honden schijnen hier in California niet erg gewild te zijn en worden dus als eerste afgemaakt. Vrijwilligers bij de shelters laten dan weten dat er een hond op de lijst staat voor euthanasie en dan gaat de groep ze 'redden'. Alle leden krijgen dan een mailtje om uit te kijken naar een foster of adoptie gezin en vaak lukt dit. Morgen zie ik dus de minder fortuinlijke honden die nog even moeten wachten op een plekje. We gaan ze dus weer lekker verwennen en flink afmatten door met ze te rennen en wandelen (dit is uiteraard ook heel goed voor mijn eigen conditie, maar dit terzijde...).