Bezoek

Afgelopen weekend hadden we bezoek. Een heel weekend lang gasten. De ouders van Rob kwamen langs (en aan) om te kijken hoe wij in San Diego wonen. Van vrijdagavond tot en met maandagmorgen. Daarna gingen zij verder naar San Francisco, en wij met onze dagelijkse beslommeringen.

Vrijdagavond zouden we ze op gaan halen vanaf het vliegveld in San Diego. Zonder vluchtnummer uiteraard, en een mobiel nummer wat steeds op voice-mail sprong. Uiteindelijk hebben we ze gevonden en konden we op weg naar ons appartement. Nog onder de indruk van de grootte van de stad en de mooie lichtjes langs de haven, lieten we ze het appartement zien. Het oordeel was duidelijk: awesome! Gelukkig maar, want we hebben ook erg ons best gedaan om van ons appartement ons thuis te maken. Na de rondleiding kregen we nog wat spullen uit Nederland die niet met de verhuizing meer mee waren gegaan. Hoe fijn kan het zijn om een gewoon aardappelschilmesje te krijgen. Daarnaast kregen we ook nog een leuke verrassing van het petekind van Rob. Een leuke kaart en kalender én een mooie foto waarop goed te zien is dat het heel goed gaat met Sem (hij wordt groot!). Voor het eten zijn we naar de Black Angus gegaan. Voor ons de vijfde keer, voor Rob's ouders de eerste keer. Het eten was wederom lekker, het man-size bier viel goed en het nagerecht ging in een piepschuimen doosje mee naar huis. Daar vielen al snel de oogjes van onze gasten dicht.

Zaterdag was een dag vol regen. In de loop van de ochtend begon het te regenen. Eerst nog voorzichtig, daarna voldoende voor één maand (zo hoorden we later). Toch hebben we veel gezien en gedaan. We begonnen de dag met het laten zien van de aangename extra's die het wonen in een appartementen-complex biedt (zwembad, fitness-ruimte) en met het bekijken van de beetle (niet beagle!). De zon scheen toen nog...

Rob zijn ouders wilde graag wat mooie plekjes van San Diego zien. Wij hadden daarom besloten om naar La Jolla en naar Point Loma te gaan. Bij La Jolla lagen er nog een aantal zeeleeuwen en tijdens het kopje-koffie-voor-het-schuilen-voor-de-regen (het was inmiddels begonnen met regenen) zagen we ook nog dolfijnen zwemmen. Check! Nu alleen nog een walvis.

Na de koffie ging het verder naar Point Loma, bekend om zijn mooie uitzicht over San Diego en de vuurtoren. Nou ja, torentje. Maar toch. Voor het uitzicht moeten we nog een keer terug als de zon schijnt, maar zelfs in de regen kregen we een goede indruk.

Daarna hebben we het sight-seeing opgegeven. De regen won. We zijn een broodje (zo een met een kilo beleg en een gallon frisdrank) gaan eten en hebben een bezoekje gebracht aan de dollar-tree en Wallmart (eind resultaat: 15 rupsen, twee broekriemen en het einde van Voldemort of Harry). Go Voldy!
Nadat we thuis waren opgedroogd en het was opgehouden met regenen zijn we naar het Gaslamp Quarter gereden. Sandra kende daar nog een goed tapas-restaurant (ze had er die week al met de vrouwen van de collega's gegeten) en dus gingen we tapas eten. Bij binnenkomst kwam Rob nog een bekende van Cymer tegen. Zijn ouders en Sandra waren verbaasd. Rob minder, die kent heus wel mensen. De zangeres deed erg haar best en het eten was erg lekker ('to die for' heet dat hier, 'goeie shit' volgens Thijs). Kortom: een mooie afsluiting van een geslaagde dag.

Zondag scheen de zon weer! De ochtend hebben we in 'the Del' doorgebracht. Een van de mooiste (en bekendste) hotels van San Diego. Het ligt op Coronado island en dus moesten we via de brug. Omdat de zon scheen hadden we een prachtig uitzicht over de skyline van San Diego. Wij waren al eens eerder in dit hotel geweest en hadden toen te horen gekregen dat de brunch fantastic moest zijn. Nu houden wij nuchtere Hollanders niet van superlatieven, maar voor deze ene keer: awesome, fantastic, to die for! Mocht je ooit de kans krijgen om te brunchen in 'the Del': doen, absoluut doen. Het eten is heerlijk, de bediening vriendelijk en snel en de champagne bubbelt goed.

Na onze buikjes rond gegeten te hebben, zijn we nog even over het strand gaan wandelen en daarna zijn we verder gereden naar de haven. In de haven bleek de America Cup bezig te zijn. Een zeilwedstrijd met deelnemers vanuit de hele wereld. Omdat wij hadden besloten met de boot de haven van San Diego te gaan bekijken, zouden we de boten dus vanaf het water in actie zien. Na eerst de USS Midway bekeken te hebben, begonnen we aan de boot-tocht. Ook voor deze trip geldt: mocht je de kans krijgen, zeker doen. Vooral het gedeelte langs zuid-Coronado is erg indrukwekkend.

Om 17:15 was de tocht gedaan en zijn we naar huis gereden. Na nog wat na gekletst te hebben is iedereen 's avonds vroeg naar bed gegaan.

's Maandags zijn Rob zijn ouders weer vertrokken. We kunnen met zijn allen terug kijken op een heerlijk weekend. Nu is het wachten op het volgende bezoek uit Nederland. Hopelijk wordt het dan weer zo gezellig.