met een veilig gevoel op baby bezoek

Afgelopen zaterdag heeft Sandra een zelfverdediging-cursus gevolgd. In twee-en-een-half uur werden een aantal technieken uitgelegd die ervoor moeten zorgen dat je belager spijt heeft van zijn actie. Uiteraard blijft het niet bij uitleg alleen en mag je alles wat je leert op een vrijwilliger uitproberen (die zichzelf daarvoor wel in een beschermend pak heeft gehesen). Gelukkig maar, want met teksten als 'your primary target areas are: eyes, throat, groin and knees' had deze vrijwilliger zonder goede bescherming zich na de cursus kunnen aanmelden bij de Wiener Sängerknaben. Als toetje nog een les in wapens die je een veilig gevoel geven op straat zoals pepper-gel, kobutan-stick, zaklamp en natuurlijk mocht een stun gun ook niet ontbreken (allemaal legaal hier in Cali). Sandra kwam met zichtbaar veel plezier thuis. Veel geleerd en geoefend (zoals eye gouges / hand rake, palm / elbow / knee strikes en shovel kick to groin). In de folder die ze mee naar huis heeft gekregen, heeft één zin Rob wat angstig gemaakt: practice, practice, practice. Rob heeft beloofd zich voortaan keurig te gedragen.

Maar goed, dit alles zorgde er wel voor dat we vandaag met een veilig gevoel op baby bezoek zijn geweest. De baby in kwestie was al in juli 2012 geboren, dus een bezoekje werd ook wel tijd. Omstreeks half elf waren we er. Ruim op tijd, omdat het bezoek-uur om half twaalf al weer ten einde was. Het moet gezegd worden, deze baby was super schattig. Veelvuldig hoorden we een 'oh he's so cute' voorbij komen als de baby panda (Xiao Lui, want daar gaat het hier over) bewoog.

Na de nodige foto's en filmpjes gemaakt te hebben (en op aandringen van de verzorgster: 'everybody just take one or two photos and then move along to give the other visitors also a change to see the panda') vervolgden we onze weg door de Zoo richting de ijsberen. Daar hadden we geluk, want de ijsberen waren aan het zwemmen.

Omdat het kijken naar dieren hongerig maakt, hebben we in het park gelunched en zijn we daarna weer naar huis gegaan. Af en toe nog terug denkend aan die ene super schattige baby panda:

Monster truck

De dag na de surprise avond was het monster truck night! Vorig jaar uitstekend bevallen en dus waren wij er weer bij. Dit keer samen met Meindert, Kristi, William en Alma. Voor het zover was, hebben we eerst 's middags een wandeling gemaakt bij Mission trails. Alvast oefenen voor de mei-vakantie als we met Helga, Ralph, Erwin, Manou en Joyce een aantal nationale parken gaan bezoeken. De wandeling was vermoeiend, niet in de laatste plaats omdat de zon met 26 graden vol op ons in stond te branden. Gelukkig hadden we een aantal uurtjes rust voordat het avond programma begon.

Na met zjin allen lekker bij onze favoriete Japanner gegeten te hebben, kon het spektakel beginnen. Ook dit jaar weer goede plaatsen. Na de gebruikelijke rituelen (klappen voor iedereen die het land veilig houdt gevolgd door het volkslied), kon dan eindelijk de lang verwachtte show beginnen.

16 trucks waaronder ook publiekslieveling Grave Digger begonnen met de race. Hij haalde de finale niet, maar dat maakte de finale er niet minder spannend om. De finish was spectaculair. Op een haar na passeerden de auto's elkaar (in de lucht!). De laatste 30 seconden van onderstaand filmpje zijn zéér de moeite waard:

Na de race was het tijd voor de free-style. In 90 seconden (plus 30 seconden bonus indien je de 90 seconden uitrijdt) zoveel mogelijk het publiek zien te vermaken. Uiteraard wordt het publiek het meest vermaakt met spectaculaire (bijna) crashes. Ook dit jaar weer genoeg van dit alles.

Tenslotte was het de beurt aan publiekslieveling Grave Digger. De free-style van vorig jaar was top vermaak, dus dat beloofde wat. Helaas was het na 30 seconden alweer voorbij. Gebroken achteras, het publiek verliet diep teleurgesteld het stadion.

Surprise avond

Afgelopen vrijdag hadden we samen met een aantal collega's een heuse surprise avond. De bedoeling was een surprise inclusief gedicht te maken. Het resultaat mocht er wezen. In sommige gevallen duurde het gedicht voorlezen langer dan het uitpakken van de surprise. Maar wat wil je ook als je in één gedicht alle Nederlandse spreekwoorden probeert te verwerken.

Voor Rob was er een heuse corso-wagen gemaakt, Sandra kreeg een vrolijk kijkende schildpad. We waren er erg blij mee:

Nadat alle surprises waren uitgepakt hebben we ook nog een ronde van ons favoriete spel gedaan. De regels van het spel zijn eenvoudig: in 3 rondes moet elk team zoveel mogelijk woorden omschrijven, uitbeelden en met één woord omschrijven. Iedere ronde dezelfde woorden, dus hoe moeilijk kan het zijn. Best moelijk dus, want hoe beeld je kaarsvet uit of  hoe omschrijf je London met één woord (en waarom is Hooters het juiste woord)? We hebben weer heel wat afgelachen.

Waar we deze avond niet uit zijn gekomen is het antwoord op de vraag waarom boven en beneden niet omdraait in een spiegel, maar links en rechts wel. Maar goed, dat was ook niet zo belangrijk.

Kortom: het was weer een gezellige avond. Rond 1:30 gingen we weer op weg naar huis.

Paardrijden

Sandra is afgelopen week wezen paardrijden. Samen met een aantal vrouwen van collega's werd er een rondje rond lake Poway gereden. De zon scheen, de omgeving prachtig en onderweg zou er wijn met chocola zijn. Wat wil je nog meer.

Voor de rit begon hadden we enige uitleg verwacht. Helaas bleef dit uit en moesten we allemaal zelf ondervinden hoe een paard 'werkt'. Dit leverde hilarische momenten op bij dames die hun paard niet altijd onder controle hadden. Sandra had haar knol gelukkig wel onder controle en heeft dus heerlijk kunnen genieten van het rondje rond het meer.